Afb. 2 en 3. Details geweer M 95.
moet er natuurlijk in de onderkant van
het magazijn een opening zitten. Dat heeft
echter weer als nadeel dat er zand, modder
of andere verontreiniging in het magazijn
kan komen, hetgeen uiteraard weer storin
gen kan veroorzaken.
Voor de patronen koos men voor een ka
liber van 6,5 mm., de hulzen met een
rand aan de onderkant, gevuld met 2,5 gr.
rookzwak kruit. Dat soort kruit werd om
streeks 1886 voor het eerst op grote schaal
gebruikt voor het Franse Lebel geweer
M 1886 (Dit geweer werd in de meidagen
van 1940 nog volop gebruikt in het Franse
leger.)
Na diverse proeven, wijzigingen enz. werd
in 1892 een honderdtal geweren besteld
bij de firma Schriever, vertegenwoordiger
van het Oesterreichische Waffenfabriks
Geselschaft in Steyr. Na nog de nodige
kleine wijzigingen werd dan toch in 1895
het geweer officieel in gebruik genomen en
kreeg het zijn naam: model 1895. Aanvan
kelijk werden alle geweren in Oostenrijk
gemaakt tot ongeveer 1900 en vanaf die
tijd ook in Nederland, op de fabriek aan de
Hembrug bij Amsterdam. Aan het eind van
WO I waren ongeveer 470.000 geweren en
karabijnen gemaakt. Van de korte geweren
of karabijnen waren er diverse modellen
met betrekkelijk kleine verschillen, bijvoor
beeld in de bevestiging van de riem enz.
Tussen de twee wereldoorlogen zijn een
flink aantal geweren omgebouwd tot kara
bijnen, omdat door de toenemende motori
sering van het leger er meer behoefte ont
stond aan een korter en handzamer wapen.
In vergelijking met andere landen was ons
geweer zeker niet slecht te noemen. Alleen
was het in 1940 in vergelijking met dat van
de omringende landen wat verouderd, dat
wil zeggen, de meeste landen hadden hun
geweren inmiddels ongeveer 17 cm. korter
gemaakt, om ze wat handzamer te maken,
maar de systemen bleven vrijwel allemaal
stammen uit de periode eind negentiende
eeuw. De Verenigde Staten hebben als
eerste land in de Tweede Wereldoorlog op
grote schaal semi-automatische geweren
ingevoerd in het leger, en dat was natuur
lijk een grote vooruitgang wat betreft de
vuursnelheid. Na WO II is dit geweer,
bekend als de Garand, ook nog lange tijd
in de Nederlandse bewapening opgenomen
geweest.
Nog enkele technische gegevens van de
M 95:
Geweer Steyr/Mannlicher model 1895 (na
1900 fabrikaat Hembrug)
Gewicht 4,2 kg. (met bajonet 4,6 kg.)
Lengte 1,29 m., met bajonet 1.64 m.
Kaliber: 6,5mm. x 53,5 mm.
Jan de Jonge heeft zijn hele leven souvenirs
van de Tweede Wereldoorlog verzameld.
Zijn collectie is uitgegroeid tot een privému-
seum: het Oorlogsmuseum Ossendrecht.
Het museum is op afspraak te bezoeken.
Voor meer informatie zie:
www.oorlogsmuseumossendrecht.nl
'12/201<
Literatuur:
Nederlandse vuurwapens 1895-1940, G.de Vries en
B.J. Martens, Arnhem 2006, ISBN 90 670 7313x.
Vuurwapens van 1840 tot heden J. Lenselink, Bussum
1966, ISBN 90 228 3975 3.
www.oorlogsmuseumossendrecht.nl
43
