9)
Hij is pas ziek geweest en is van plan zich te laten opereren bij prof, van
Itterson als blijk van vertrouwen in da geneeskundige wetenschap. De bestem
ming van het entree-bedrag, 30Q,mag door de studenten worden bepaald,
Na enige weken treedt hij weer op, voor 1G00 personen, en prijst de uitsteken
de behandeling van prof. v.Itterson en Dr. v.Stockum, zegt zich beter te
voelen dan "vóór de op hem toegepaste gevaarlijke kunstbewerking". Sequah
geeft ook toe, dat de rhoumatiak kan terugkomen.
Na Leiden is Dordrecht aan de beurt. Na genezing van een patiënt bevelen
een raadslid cn een NedHervpredikant zijn geneeswijze aan en hopen zij,
dat hij minder zal worden gedwarsboomd door de doktorenSequah besluit de
entree-gelden niet meer aan liefdadige verenigingen te geven maar aan war
me maaltijden voor armen, die hiervoor kaarten kunnen afhalen aan het poli
tiebureau
Sequah hielp met bedienen aan zijn "publieke diners"Twee keer per week kre
gen 30 mannen, 50 vrouwen en 100 kinderen oen warme maaltijd, Het menu voor de
mannen bestond uit: soep, hutspot, bier en een sigaar. De vrouwen kregen:
erwtensoep, brood, aardappelen, bocrekool, rundvlees, melk cn een sinaas
appel, terwijl het kinderdiner bestond uit: snee wit brood, melk, aardappelen,
princessebonen, biefstuk en als dessert twoe reusachtige "kabinotpuddings.
Alles werd opgeluisterd met muziek, de kinderen zongen "Wien Neerlands Bloed",
"Piet Hein", "Wilhelmus" en jubeltonen ter ere van Sequah, Tot slot kreeg elk
een sinaasappel en eon dubbeltje!
Uit het foit dat zovelen gelukkig gemaakt werden met een eenvoudige maaltijd
blijkt de bittere armoede van die tijd. Zo blijkt uit een krantobericht in ja
nuari 1892 dat in Brouwershaven is opgericht de vereniging "Soepkokerij"die
tot doel had 's winters warme spijzen uit te delen aan behoeftige gezinnen.
De vereniging bestond uit 12 leden en werd aangegaan voor 29 jaren!
Toen in Dordrecht een zitting word bezocht door een zeer deftig publiek, zei
Sequah spijt te hebben geen entree van ƒ,0,50 te hebben gevraagd, 'daarom vroeg
hij eon extra kollekte te mogen houden.
Natuurlijk kwamen er vaak klachten van personen die niet genezen waren. Een
candidaat-arts in Leiden had een rheumapatiënte behandeld met slaolie en ter
pentijn, na een uur wrijven kon de vrouw haar stijve ledematen weer bewegen.
In den Haag krijgt Sequah een gedicht van een amoureuze juffer dat hij voor
leest aan het publiek, het laatste vers luidt: "Vreemd zult gij waarschijnlijk
kijken, Bij t ontvangen van deez' brief. Maar ik kan mij niet bedwingen, Want
ik heb U innig lief!"
Den Haag, 5 april 1892. Sequah heeft een span paarden gekocht voor ƒ.1700,- -
Of de olie ook voor iets goed is!
Er verschijnen nu ook advertenties in de Nieuwsbode zoals: "Waarom naar Cali-
fornië gaan? Sequah's Prairiebloem is geconcentreerd water uit de welbekende
bronnen van Noord-Amerika"
Dat Sequah ook nog andere behandelingen toepaste ondervond de melkboer te
WaddinxveenToen deze niet ver genoeg opzij ging met zijn hondekar, om S's
koets te laten passeren gaf S. de leidsels aan zijn vrouw, stapte uit, haal
de de man uit de kar, zette hem onder aan de dijk en de hondekar opzij en ver
volgde zijn weg.
In Gouda verzocht Sequah aan meisjes, die op de kaarsenfabriek werken, een
gedachteniskaars voor hem te maken.
In juni 1892 werd de wonderdokter in Leeuwarden begroet met gezang en Ben
gaals vuur. Toen het gezang overging in straatdeunen verzocht Sequah de me
nigte kalm uiteen te gaan.
Een schatrijk heer in Leeuwarden vroeg Sequah welke beloning hij eiste om hem
te genezen van zijn rheumatiek; hij had zijn rijtuig-raderen al laten voorzien
van gutta-percha om minder pijn te lijden bij het rijden. Sequah vroeg ƒ.25.000,
voor de armen en als hij dan niet genas zou hij zelf dit bedrag aan de armen
geven. Do heer wilde slechts ƒ.10.000,geven, Sequah weigerde cn vertrok!
