Herinneringen aan twee Christelijk Gereformeerde
ouderlingen.
in granen. Omstreeks 1865 verkocht hij het
pand aan Willem Meesters, agent van politie,
die hier was benoemd. Het gezin Meesters ver
huisde waarna P. C. van der Valk hier in 1871
een viswinkel opende. Maar in hetzelfde jaar
werd het pand gekocht door de broodbakker
Willem Manni. die hier woonde met vrouw en
kinderen, die uiteindelijk twaalf in getal zouden
worden. In de jaren tachtig werd Jacob
Landman bewoner. Hij was lijkdienaar en win
kelier in kruidenierswaren.
In 1926 vestigde zich kleermaker Pieter
Trompet" in het pand. Later ging hij de kleding
voor de marine vervaardigen en herstellen, trok
naar Nederlands Indië, maar keerde in 1935
weer terug. In 1936 trok A. F. Schiettekatte in
Korte Groendal 13 en begon er een bakkerij. Na
zijn vertrek was het pand voorgoed winkel af en
diende vervolgens alleen nog als woonhuis voor
verschillende mensen.
Met dank aan streekarchivaris H. Uil. die enige
informatie omtrent de bewoners en verdere ach
tergronden van deze Zierikzeese panden, op
verzoek van Stad en Lande op papier heeft
gezet.
Carolien de Vrieze
In februari 1944 moest het grootste deel van de
bevolking van Schouwen - Duiveland op last
van de Duitsers evacueren. De bezetters inun
deerden het eiland in het kader van de
Atlantikwal als verdediging tegen een mogelij
ke geallieerde invasie. Alleen in de Westhoek
en in Zierikzee bleef een behoorlijk aantal in
woners achter. Ze werden onmisbaar geacht
voor de instanthouding van de samenleving. In
de ontvolkte dorpen waren om diezelfde reden
nog wat mensen overgebleven: mensen die bij
de waterstaat werkten, een enkele landbouwer
en ambtenaren van nutsbedrijven, zoals de
P. T. T. en de electriciteit.
Omdat mijn vader bij de P. T. T. werkte hoefde
ons gezin het eiland niet af. We verhuisden van
Zonnemaire naar Zierikzee. waar mijn vader op
het postkantoor te werk werd gesteld. De bevol
king van het stadje was behoorlijk uitgedund.
De H. B. S. was opgeheven. Alleen de openba
re lagere school functioneerde nog, evenals een
rudimentaire U. L. O. De Zierikzeese predikan
ten waren evenals die van de dorpen - met uit
zondering van Haamstede en Renesse - ver
plicht vertrokken. Op de zondagen werden er in
Zierikzee kerkdiensten gehouden waarin ouder
lingen voorgingen die een preek lazen.
Hervormden en Gereformeerden kerkten samen
in de Lutherse kerk. Maar de Christelijk
Gereformeerden deden aan deze oecumene niet
mee. Ze hielden aan hun eigen identiteit vast en
kwamen tweemaal per zondag bijeen in het nu
afgebroken kerkgebouw aan de Minderbroeder
straat. Op de gevel aan de voorzijde bij de in
gang stond een PsalmtekstHoe lieflijk zijn
Uw woningen, o Here der heirscharen".
Omdat we hervormd waren kerkten we daar
niet. Ik werd getroffen door de bijbeltekst op
de muur van de kerk en wilde wel eens binnen
kijken. Onze Christelijk Gereformeerde melk
boer was zo vriendelijk mijn ouders en mij er
rond te leiden. Ik vroeg of ik het kerkorgel
mocht bespelen. Dat mocht. Toen bleek dat de
organist geëvacueerd was en dat ze iemand
zochten. Ik zou wel in aanmerking willen
komen. In mijn geboortedorp had ik ervaring
met de begeleiding van kerkdiensten. Alleen
mijn leeftijd van 13 jaar was een bezwaar. Voor
de ouderlingen, die 's zondags om de beurt de
preek lazen in de diensten, moest ik voorspelen.
Ze waren tevreden en accepteerden me tegen
een beloning in natura. Iedere zaterdag mocht
ik bij een van hen. die veehouder was, twee
liter melk komen halen. In de oorlogstijd, toen
560
