De inundatie mei 1945 bij Luchtenburg
De schrijver van het dagboekje, Marinus de
Vrieze, plaatst hier palen in de grond om de
weg te markeren. Hij wordt geholpen door
Marien Tuinman.
bardement van vrijdag onder grote belangstelling
begraven. Om 9 uur vanmorgen en vanavond
om half 5. Ze zijn n.l. in tweeën begraven'
De mensen waren ontzettend bang voor de
bombardementen op Haamstede en durfden
overdag niet buiten te komen. Op een gegeven
moment waren er nog maar 4 gezinnen op
Haamstede te vinden, de rest was richting
Renesse getrokken.
(12 januari)
Vandaag is het nogal rustig wat het schieten
betreft. Wel gaan de menschen nu van 9 uur 's
morgens tot 4 uur 's avonds allemaal weg. Ben
vandaag nog op H. geweest maar er waren maar
4 huis gezinnen meer.
Haamstede was militair gezien een strategisch
punt. Dit resulteerde in een groot aantal
Duitsers. Bekend waren de Duitsers voor hun
fietsenliefde, zo ook hier:
(8 januari)
Na vandaag mag je niet meer op de fiets rijden
want ze moeten allemaal ingeleverd zijn, er staat
de zwaarste straf op indien daar geen gevolg
aan gegeven is, ook surrogaat.'
Daar wist Marien Tuinman, 69 jaar. Haamstede
wel raad mee getuige het volgende verhaal:
De fiets van Marien's moeder was door de
Duitsers gestolen. Ontevreden over deze gebeur
tenis trok Marien zijn stoute schoenen aan en
liep richting de 'fietsenstalling' bij Slot
Haamstede. Deze werd door een Armeen
bewaakt. De bewaker lachte en liet Marien door.
Hij zocht de fiets van zijn moeder uit en nam
nog een extra fiets mee ook!10
Waren de dagen in de jaren 1940-1945 donker,
er waren toch ook gebeurtenissen die nu anek
dotes zijn geworden.
Marien Tuinman vertelt er nog twee:
"Men moest met paarden werken. Een Zeeuw
roept als een paard moet stoppen of moet gaan
lopen 'ho' en 'prrt'. Een Duitser geeft andere
commando's. Iedere keer weigerden de paarden
als er in het Duits een commando werd gege
ven! Dit gaf de nodige complicaties."
Bij de Striepheule, tussen Luchtenburg en de
boerderij van de Van Damme's, was een bunker
complex waar ca. 90 militairen verbleven. Ze
hielden hier enkele varkens. Dit was niet toege
staan door de commandant en deze beesten
moesten verwijderd worden. Op Luchtenburg
werden er enkele ondergebracht. Deze varkens
waren zeker 300 tot 400 pond. Toen er een
Duitser kwam informeren hoe het met de var
kens ging, kreeg hij het volgende te horen: "Het
is jammer, maar er is er één doodgegaan. Hij
was ziek en we hebben hem begraven." De
Duitser ging teleurgesteld weer terug. Wat er
niet bijverteld werd was dat het beest helemaal
niet ziek was en in goede gezondheid geslacht
was door slagersknecht Thijs Malipaard. Daarna
werd het beest onder enkele in het complot zit
tende mensen verdeeld.10
Nog enkele citaten uit het dagboekje van M. P.
de Vrieze, die tekenend voor de spannende tijd
zijn:
(10 januari)
verschillende granaten zijn op slot in 't bosch
terecht gekomen. Er is wéér een burger getroffen.
Ik ben nu ook zoo langzamerhand tot de overtui
ging gekomen daar er van H. wel niet veel over
zal blijven, als ik nu kijk wat er in een tijd van één
week hier stuk is dan mag voor H. de oorlog wel
spoedig ten einde zijn. Ook het vee wordt totaal
afgeslacht elk week 10 tot 12 koeien dat kan niet
13
