JAARVERSLAG COMMISSIE KLEINE MONUMENTEN
Een w.c was natuurlijk niet aanwezig, maar met
een gat in de grond, dat voor vertrek weer dicht
werd gegooid, kon men zich heel goed redden.
Heerlijke dagen waren het, gevuld met strand,
strand en nog eens strand. In latere jaren wilde
vader ook wel eens naar de bossen, maar na een
maal Kootwijkerbroek en een keer Maarn, kregen
de kinderen het gevoel: 'Wanneer gaan we nu echt
met vakantie?' Door zijn baan bij de gemeente
Rotterdam kon vader veel regelen. Na enige jaren
zomerverblijf in een tentje, begon men naar iets
meer comfort te verlangen. Of een van de aan
nemers niet een oude bouwkeet overhad? Dat zou
een grote vooruitgang zijn. Ja, dat viel wel te
regelen. Maar hoe moest deze dan naar Westen-
schouwen worden gebracht? Gewoon, op een diep-
lader. Het was nog de tijd van de onbegrensde
mogelijkheden. Vlak voordat de vakantie begon,
reed er een dieplader met een bouwkeet van royaal
formaat van Rotterdam naar Anna Jacobapolder,
om daar met de veerboot over te steken. De familie
zat pontificaal naast de chauffeur in de cabine. Een
lange rij personenauto's stond te wachten om over
gezet te worden. De vrachtauto met zijn speciale last
reed erlangs en werd als eerste ingescheept. Het
gevaarte was te hoog, zodat de keet eraf moest
worden gereden, en auto en keet achterelkaar
moesten worden geparkeerd. De veerboot was in
één klap halfvol, en dat zullen al die wachtenden
hen niet in dank hebben afgenomen! Na het sei
zoen zou het vakantiehuis weer worden opgehaald,
maar dat is nooit gebeurd. De bouwkeet leverde
nog jarenlang woongenot en vakantieplezier.'
Ook in latere jaren bleef ze, inmiddels getrouwd
met Henk, Schouwen-Duiveland bezoeken. Aan
vankelijk woonden ze in Rotterdam. In hun vakantie
zetten ze hun tentje op in Zierikzee, bij het
Kaaskenswater. Daar was ook toen al de ijsbaan
gelegen, maar die ruimte werd in de zomer
gebruikt als camping. Na een verblijf van dertien
jaar in een dorp in de omgeving van Aberdeen
(Schotland) keerde het gezin terug naar Neder
land. Een stacaravan op camping Villetta in Zonne-
maire voorzag in de 'Schouwen-Duivelandbehoefte'.
In 1988 kwamen ze op het idee om zich definitief
op het eiland te vestigen en kochten een huis in
Burgh, waar ze tot voor enkele jaren woonden.
Ga je nog lang door met je activiteiten voor 'De
Burghse Schoole'?
'Ik hoop het wel, in ieder geval tot mijn man 65
wordt, werk ik ook door. Ik moet er niet aan denken
om niets om handen te hebben. Elk jaar verlang ik
er weer naar dat het seizoen begint en vind ik het
jammer dat het weer voorbij is. Vroeger had ik
ooit het gevoel dat ik schooljuffrouw wilde worden.
Dat is niet doorgegaan, ik heb het meest als
receptioniste/telefoniste gewerkt. De eigenschap
pen die je voor deze beroepen nodig hebt, kan ik
in deze baan verenigen. Ideaal!'
Betty Blikman - Ruiterkamp
De Commissie Kleine Monumenten, bestaande uit
Frans Babijn, Hans Erbrink, Jan Verduijn den Boer
en op de achtergrond Peter Vleugel, kwam in
2004 zes maal bijeen. De fotoserie van Brouwers
haven is gescreend. De beide eerstgenoemden
hebben waar nodig nieuwe foto's van Brouwers
haven gemaakt en die in de bestaande serie inge
voegd. Daardoor is een goed totaalbeeld van de
kleine monumenten in Brouwershaven ontstaan.
De finishing touch moet nog worden aange
bracht, door vermelding van de namen van de
huidige bewoners van gefotografeerde huizen.
Onlangs kwam ook de map foto's Dreischor boven
water. Het blijkt dat hieraan nog het nodige ont
breekt, zodat de Commissie Kleine Monumenten
in 2005 nog stevig aan de bak moet! We hopen
de werkzaamheden wel in dit jaar rond te kunnen
krijgen. Met een opvolger van Jan Verduijn den
Boer wordt voorzichtig onderhandeld. De tekenen
zijn goed, maar er zal om privé-redenen nog enige
tijd overheen moeten gaan.
Hans Erbrink
12