JAARVERSLAG COMMISSIE KLEINE MONUMENTEN Een w.c was natuurlijk niet aanwezig, maar met een gat in de grond, dat voor vertrek weer dicht werd gegooid, kon men zich heel goed redden. Heerlijke dagen waren het, gevuld met strand, strand en nog eens strand. In latere jaren wilde vader ook wel eens naar de bossen, maar na een maal Kootwijkerbroek en een keer Maarn, kregen de kinderen het gevoel: 'Wanneer gaan we nu echt met vakantie?' Door zijn baan bij de gemeente Rotterdam kon vader veel regelen. Na enige jaren zomerverblijf in een tentje, begon men naar iets meer comfort te verlangen. Of een van de aan nemers niet een oude bouwkeet overhad? Dat zou een grote vooruitgang zijn. Ja, dat viel wel te regelen. Maar hoe moest deze dan naar Westen- schouwen worden gebracht? Gewoon, op een diep- lader. Het was nog de tijd van de onbegrensde mogelijkheden. Vlak voordat de vakantie begon, reed er een dieplader met een bouwkeet van royaal formaat van Rotterdam naar Anna Jacobapolder, om daar met de veerboot over te steken. De familie zat pontificaal naast de chauffeur in de cabine. Een lange rij personenauto's stond te wachten om over gezet te worden. De vrachtauto met zijn speciale last reed erlangs en werd als eerste ingescheept. Het gevaarte was te hoog, zodat de keet eraf moest worden gereden, en auto en keet achterelkaar moesten worden geparkeerd. De veerboot was in één klap halfvol, en dat zullen al die wachtenden hen niet in dank hebben afgenomen! Na het sei zoen zou het vakantiehuis weer worden opgehaald, maar dat is nooit gebeurd. De bouwkeet leverde nog jarenlang woongenot en vakantieplezier.' Ook in latere jaren bleef ze, inmiddels getrouwd met Henk, Schouwen-Duiveland bezoeken. Aan vankelijk woonden ze in Rotterdam. In hun vakantie zetten ze hun tentje op in Zierikzee, bij het Kaaskenswater. Daar was ook toen al de ijsbaan gelegen, maar die ruimte werd in de zomer gebruikt als camping. Na een verblijf van dertien jaar in een dorp in de omgeving van Aberdeen (Schotland) keerde het gezin terug naar Neder land. Een stacaravan op camping Villetta in Zonne- maire voorzag in de 'Schouwen-Duivelandbehoefte'. In 1988 kwamen ze op het idee om zich definitief op het eiland te vestigen en kochten een huis in Burgh, waar ze tot voor enkele jaren woonden. Ga je nog lang door met je activiteiten voor 'De Burghse Schoole'? 'Ik hoop het wel, in ieder geval tot mijn man 65 wordt, werk ik ook door. Ik moet er niet aan denken om niets om handen te hebben. Elk jaar verlang ik er weer naar dat het seizoen begint en vind ik het jammer dat het weer voorbij is. Vroeger had ik ooit het gevoel dat ik schooljuffrouw wilde worden. Dat is niet doorgegaan, ik heb het meest als receptioniste/telefoniste gewerkt. De eigenschap pen die je voor deze beroepen nodig hebt, kan ik in deze baan verenigen. Ideaal!' Betty Blikman - Ruiterkamp De Commissie Kleine Monumenten, bestaande uit Frans Babijn, Hans Erbrink, Jan Verduijn den Boer en op de achtergrond Peter Vleugel, kwam in 2004 zes maal bijeen. De fotoserie van Brouwers haven is gescreend. De beide eerstgenoemden hebben waar nodig nieuwe foto's van Brouwers haven gemaakt en die in de bestaande serie inge voegd. Daardoor is een goed totaalbeeld van de kleine monumenten in Brouwershaven ontstaan. De finishing touch moet nog worden aange bracht, door vermelding van de namen van de huidige bewoners van gefotografeerde huizen. Onlangs kwam ook de map foto's Dreischor boven water. Het blijkt dat hieraan nog het nodige ont breekt, zodat de Commissie Kleine Monumenten in 2005 nog stevig aan de bak moet! We hopen de werkzaamheden wel in dit jaar rond te kunnen krijgen. Met een opvolger van Jan Verduijn den Boer wordt voorzichtig onderhandeld. De tekenen zijn goed, maar er zal om privé-redenen nog enige tijd overheen moeten gaan. Hans Erbrink 12

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2005 | | pagina 16