MOSSELS MIT 'N ROOZE
Adriaan Leijdekkers, geboren 13 november 1926,
overleden op 27 juni 1995 te Zierikzee. Hij bracht
zijn verhalen als voordrachtskunstenaar in het
Zeeuwse dialect. Onder het pseudoniem Arjaon
schreef hij verhaaltjes en gedichten in de rubriek 't
Zêêuwse 'oekje in de Zierikzeese Nieuwsbode. 'Wat
is er mooier, dan op die manier een paar druppels
gelukte morsen', zei hij ooit. Zijn naam wordt nog
vaak genoemd binnen de Vereniging Stad en
Lande. Hij zat in het bestuur. Hij was een vrolijke
noot. Wat konden we lachen om zijn droge humor.
Daarom denken we met onderstaand artikel nog
even terug aan Ad, nu het tien jaar geleden is, dat
we hem moesten missen. Want missen doen we
hem nog altijd. Een Zeeuws verhaal van zijn hand:
Zö'n mosselschuute, ja ménsen, dat ei toch wat! A'j
's ochtends vroeg oover de kaoie gaet in de zonne
schient zó uut 't Oosten oover 't waeter in je zie ze
dae aomae zö stil lègge mit 'r neuze richtieng
Schelde
Stil Gin méns an bóórd! Die dikke kaebels - die
ooverboodeg lieke - om z'an de kant 't ouwen Ze
lègge dae mit 'r neuze richtieng 't aevengat eigelek
as renners, gerêêd vó de start
As koppels of mit z'n drieën lègge ze zöma te
droamen tussen de kaoie in de groene diek, an
d'ooverkant, die wat lei te sluumeren in d'ochen-
damp ...Ja 'oe mó'k 't zégge? Gekeetende kracht!
Dat klienk defteg Die grööte scheepen, die t'r
kracht in vermoogen zöma schuul laete gae achter
d'r kleurege steeven, d'r glimmende masten...!
Die stuur'utten mit aol dat matteriaol d'r op vö
nacht in mist, in binnenin aol die knoppen in
èndels om die schuute tot leeven te briengen, z'n
korren uut te doe zwaoïen, deu de zêêë te trekken
om op 't aelen, zwaer druupend, vol mit mossels,
krabben, wier, vuuf'oeken van die laoste nie
tevee, asjeblief'n Weareld apart!
In dan de ménsen, die die scheepen bevaere
Da's oak 'n vollekje apart! Lae m'n 'êêrlek weeze!
Je kan ze nie vergelieke lae m'n ma zégge mit 'n
kruudenier of 'n kentoormannetje! Z'è van die
koppen, wae je de wind in de zêêë in ziet Van
die oagen, die gewend binne an de ruumte
De zêêë, de wieën 'eemel, de wind, de jacht, ze
geteekend in onderscheië van d'andere
'k Bin nooit mee geweest, 't Zou oak niks vö mien
weeze g'loave'k! Ma dat mot wé wat weeze, dienk
'k! Oover die Zuuderzêêë Ja, wacht eeven! Dae
kan't aordeg tekêêr gae è'k m'n laete vertèlle!
'Arlienge ...Op Terschellieng 'n pilse pakke De
kaele kerstboamjes om de percêêlen af te baeke-
nen ...D'aevend'eemel ...'t Spel van de masten in
't stèrrevende licht van d'n dag op 't Wad...Vaolt
mee, vaolt teegen op d'n "akker" Zaedval,
vuuf'oeken
In dan "vromme" nae Bru! Mit die gevoelege, zei
ma kwetsbaere last an böörd! Want ze motte wé
dicht, in daedeu leevend ankomme om te verwae-
teren! Je kan toch nie begriepe - temisten ikke nie
dat die mannen mit zukke scheepen nie buute-
nom'êêne magge?! Want dan komme in gae ze
wé ietewat vlugger!
D'eên of ander onderwiezertje vaer mit z'n ulkje
rusteg 't zêêgat uut! In die mosselmannen mit 'n
schuute wae je mee nae Genua kan vaere, bie wieze
van spreeken, zonder da'j d'r èrreg in eit, die motte
binnendeu, sluus in, sluus uut! Wie dat uutge-
vonden volleges mien nog nooit 'n mossel
van dichtbie bekeeke! Lae stae g'eete of oe ze ze
motte kooke
As landrotte vin k't 'n fêêst om 'n emmer mossels
't 'aelen! Zö van böörd! 'n Praetje maeke mit de
schipper, die de vruchten zèllef van z'n akker ei
weeze 'aele! De lofpriezieng an ööre van 't vis-
gewicht, de weinege tarra as pokken in zö!
Dan t'uus komme, knispe in 't blieë vöruutzicht
van die dampende panne op taefel mit z'n geure
onder 't deksel van puur zêêwaeter, juun, larrier,
peepertjes, selderie, thijm Drie keer 't sop oover
't deksel Je booter'am soppe in 't kooknat, d'r
eige waeter In dan in j'achterööd, die schuute,
die zêêë
't Za aomae wé w? te romantisch bekeeke weeze
deu Arjaon! Oak in die weareld binne d'r zat moei
ten, wae'k gin weet van Ma 'k dienke ma bie
m'n eige: 'Wie 'n mooie rooze geeft an 'n meisse,
dienk toch oak me an spint of meeldauw?!'
De groetenisse Bru in Zierikzêêë van Arjaon
(uit de bundel: Leuke diengen vö de ménsen)
13
