om te spelen in de grote zaal van Concordia. De Hongaren ontvingen ook een uitnodiging en een flink aantal van hen gaf hieraan gehoor. Er stond voornamelijk Chopin op het programma. Vooral de Polonaise Opus 53, die Chopin schreef over de bevrijding van zijn vaderland, maakte indruk. Als toegift speelde Andriessen de Revolutie - etude. Het enthousiasme was zo groot, dat een van de Hongaren op het toneel sprong om te bedanken. In het voorjaar organiseerde de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers een optreden van 'Mystic Marco', een goochelaar en illusionist. De waarde ring was groot. De geestelijke verzorging werd ook niet vergeten, in de kampen hield men afwis selend protestante en katholieke kerkdiensten. Ter gelegenheid van kerstmis werden er speciale dien sten gehouden, diners aangeboden en elk woon vertrek voorzien van kerstversiering. In Burghsluis vertelde men het verhaal van Scrooge and Marley aan de gasten, begeleid met lichtbeelden. De kerstviering in Bruinisse kreeg een apart verslag in de Zierikzeesche Nieuwsbode. Het werd georgani seerd door de Christelijke Kleuterschool. In de kerstboom brandden dat jaar voor het eerst geen kaarsjes, maar lampjes. Het geld hiervoor was uit de spaarpot van de kleuterschool gehaald. Het kerstverhaal werd gelezen en ook een zelfge maakt gedicht over de gebeurtenissen in Hongarije. De kleuters hadden voor elke vluchte ling een kaarsenstandaardje van lucifersdoosjes gemaakt, zodat alle Hongaren een lichtje in de duisternis hadden. Hulpverlening aan de Hongaar se vluchtelingen was in korte tijd een vast onder deel geworden in het denken en handelen van veel Schouwen-Duivelanders. Dat Canada zich goed voorbereidde op de komst van de nieuwe inwoners, blijkt uit het feit dat het land de dames Baxter en Ridoux naar Schouwen-Duiveland stuur de. Miss Ridoux was onderwijzeres en gaf dage lijks - de verplichte - Engelse les. Miss Baxter, voor dien directrice van een ziekenhuis in Calgary, had als opdracht om de gezondheid van alle vrouwe lijke vluchtelingen te testen. Tegenprestatie Maar er moest ook een tegenprestatie worden geleverd. Een gedeelte van de mannen in Burgh sluis werd aan het werk gezet in de duinen, waar men bezig was om onder leiding van Nico Lysen de duinen 'vast te leggen', door helm te planten. In de periode dat er Hongaren waren gehuisvest op Schouwen-Duiveland wisselde de bezetting van de kampen regelmatig. Op 17 december gin gen er 52 personen naar Enschede om in de tex tielindustrie te gaan werken. Ook vertrokken er 38 naar de Staatsmijnen, 13 naar de Remington- fabrieken, 15 naar scheepswerf De Schelde en 14 personen naar Heineken. Begin 1957 stonden er barakken leeg. Op den duur werd het kamp Burghsluis wel weer bevolkt, maar wanneer is niet duidelijk. Zeikepolder Al snel kwam er een nieuwe groep vluchtelingen naar het eiland. Op 2 februari werden de barak ken in de Zeikepolder in gebruik genomen door ongeveer 18 personen uit het doorgangskamp Budel'. De dames Dijckmeester en Keuning 'tover den met kleedjes en gordijnen' een huiselijke sfeer. In elk kamp was een beheerder, een kamp leider aangesteld. In Zierikzee was dit de heer Schilp. Burgemeester Dijckmeester heette de Hongaren welkom met een hartelijk speechje. Na de thee werd er persoonlijk kennis gemaakt. In deze groep bevonden zich enkele mensen die de Duitse taal beheersten, wat het onderlinge begrip nogal bevorderde, ledereen wist dat het hier een tijdelijk verblijf zou zijn. Maar het was zo gezellig dat een van de vrouwelijke vluchtelingen ver zuchtte: "O, ik zou hier zo willen blijven, want het kan elders niet beter zijn dan hier." Enige dagen later arriveerden er nog een flink aantal vluchtelin gen. Onder hen bevonden zich 23 leden van de Hongaars-Joodse gemeenschap. Deze groep, 312 personen uit geheel Nederland, vertrok al op 11 maart 1957 met ms. 'De Waterman' naar Canada. De Schouwen-Duivelandse vluchtelingen onder hen ontvingen een Zierikzees souveniertje als aandenken. Op hun beurt lieten ze op dezelf de dag een officieel dankwoord in de Zierikzeesche Nieuwsbode plaatsen. Op 19 maart hoopten ze in Halifax te arriveren en twee dagen later in New York. Tot de achterblijvers behoorde een vluchteling -zijn naam is helaas niet bekend- die erg handig was. Hij ontwierp een tafeltje, spe ciaal voor kleine woningen, waarvan er nogal veel zijn in Nederland. Het onderstel bestond uit twee draaibare, gekruiste vierkanten en het geheel kon worden opgevouwen tot een plat pakket. Hij was bezig er octrooi op aan te vragen. Om het meteen 8

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2007 | | pagina 12