om te spelen in de grote zaal van Concordia. De
Hongaren ontvingen ook een uitnodiging en een
flink aantal van hen gaf hieraan gehoor. Er stond
voornamelijk Chopin op het programma. Vooral
de Polonaise Opus 53, die Chopin schreef over de
bevrijding van zijn vaderland, maakte indruk. Als
toegift speelde Andriessen de Revolutie - etude.
Het enthousiasme was zo groot, dat een van de
Hongaren op het toneel sprong om te bedanken.
In het voorjaar organiseerde de Unie van
Vrouwelijke Vrijwilligers een optreden van 'Mystic
Marco', een goochelaar en illusionist. De waarde
ring was groot. De geestelijke verzorging werd
ook niet vergeten, in de kampen hield men afwis
selend protestante en katholieke kerkdiensten. Ter
gelegenheid van kerstmis werden er speciale dien
sten gehouden, diners aangeboden en elk woon
vertrek voorzien van kerstversiering. In Burghsluis
vertelde men het verhaal van Scrooge and Marley
aan de gasten, begeleid met lichtbeelden. De
kerstviering in Bruinisse kreeg een apart verslag in
de Zierikzeesche Nieuwsbode. Het werd georgani
seerd door de Christelijke Kleuterschool. In de
kerstboom brandden dat jaar voor het eerst geen
kaarsjes, maar lampjes. Het geld hiervoor was uit
de spaarpot van de kleuterschool gehaald. Het
kerstverhaal werd gelezen en ook een zelfge
maakt gedicht over de gebeurtenissen in
Hongarije. De kleuters hadden voor elke vluchte
ling een kaarsenstandaardje van lucifersdoosjes
gemaakt, zodat alle Hongaren een lichtje in de
duisternis hadden. Hulpverlening aan de Hongaar
se vluchtelingen was in korte tijd een vast onder
deel geworden in het denken en handelen van
veel Schouwen-Duivelanders. Dat Canada zich
goed voorbereidde op de komst van de nieuwe
inwoners, blijkt uit het feit dat het land de dames
Baxter en Ridoux naar Schouwen-Duiveland stuur
de. Miss Ridoux was onderwijzeres en gaf dage
lijks - de verplichte - Engelse les. Miss Baxter, voor
dien directrice van een ziekenhuis in Calgary, had
als opdracht om de gezondheid van alle vrouwe
lijke vluchtelingen te testen.
Tegenprestatie
Maar er moest ook een tegenprestatie worden
geleverd. Een gedeelte van de mannen in Burgh
sluis werd aan het werk gezet in de duinen, waar
men bezig was om onder leiding van Nico Lysen
de duinen 'vast te leggen', door helm te planten.
In de periode dat er Hongaren waren gehuisvest
op Schouwen-Duiveland wisselde de bezetting
van de kampen regelmatig. Op 17 december gin
gen er 52 personen naar Enschede om in de tex
tielindustrie te gaan werken. Ook vertrokken er 38
naar de Staatsmijnen, 13 naar de Remington-
fabrieken, 15 naar scheepswerf De Schelde en 14
personen naar Heineken. Begin 1957 stonden er
barakken leeg. Op den duur werd het kamp
Burghsluis wel weer bevolkt, maar wanneer is niet
duidelijk.
Zeikepolder
Al snel kwam er een nieuwe groep vluchtelingen
naar het eiland. Op 2 februari werden de barak
ken in de Zeikepolder in gebruik genomen door
ongeveer 18 personen uit het doorgangskamp
Budel'. De dames Dijckmeester en Keuning 'tover
den met kleedjes en gordijnen' een huiselijke
sfeer. In elk kamp was een beheerder, een kamp
leider aangesteld. In Zierikzee was dit de heer
Schilp. Burgemeester Dijckmeester heette de
Hongaren welkom met een hartelijk speechje. Na
de thee werd er persoonlijk kennis gemaakt. In
deze groep bevonden zich enkele mensen die de
Duitse taal beheersten, wat het onderlinge begrip
nogal bevorderde, ledereen wist dat het hier een
tijdelijk verblijf zou zijn. Maar het was zo gezellig
dat een van de vrouwelijke vluchtelingen ver
zuchtte: "O, ik zou hier zo willen blijven, want het
kan elders niet beter zijn dan hier." Enige dagen
later arriveerden er nog een flink aantal vluchtelin
gen. Onder hen bevonden zich 23 leden van de
Hongaars-Joodse gemeenschap. Deze groep, 312
personen uit geheel Nederland, vertrok al op
11 maart 1957 met ms. 'De Waterman' naar
Canada. De Schouwen-Duivelandse vluchtelingen
onder hen ontvingen een Zierikzees souveniertje
als aandenken. Op hun beurt lieten ze op dezelf
de dag een officieel dankwoord in de
Zierikzeesche Nieuwsbode plaatsen. Op 19 maart
hoopten ze in Halifax te arriveren en twee dagen
later in New York. Tot de achterblijvers behoorde
een vluchteling -zijn naam is helaas niet bekend-
die erg handig was. Hij ontwierp een tafeltje, spe
ciaal voor kleine woningen, waarvan er nogal veel
zijn in Nederland. Het onderstel bestond uit twee
draaibare, gekruiste vierkanten en het geheel kon
worden opgevouwen tot een plat pakket. Hij was
bezig er octrooi op aan te vragen. Om het meteen
8