"UUT DE PEPIEREN"
den. In 1989 verkocht de gemeente 'De Rookende
Moor' en werd er een juwelierswinkel/zilversmede
rij gevestigd. Toen zij een uithangbord voor hun
zaak wilden hebben, werd ook daar een rokende
moor op afgebeeld, zodat deze afbeelding nu
tweemaal te zien is aan de gevel. Eén Moor is leuk,
twee Moren zijn dubbel zo leuk!
Geraadpleegde literatuur:
Betty Blikman-Ruiterkamp, Sprekende Gevels
(Zierikzee 2000).
J. van Lennep en J. ter Gouw, De uithangtekens in
verband met geschiedenis en 't volksleven
beschouwd dl. 2. (Den Haag 1868).
Zierikzeesche Nieuwsbode 05-09-1961
Ria van der Veken-Annaert
en Betty Blikman-Ruiterkamp
De huidige Rookende Moor
(foto Merel Bootsma)
EIGENTIJDSE BRONNEN OVER HET DAGELIJKS LEVEN OP OUD SCHOUWEN-DUIVELAND
Tijdens de verschrikkelijke Rampnacht
op 1 februari 1953 en de periode
daarna raakten veel inwoners van
Schouwen-Duiveland hun dierbare
bezittingen kwijt. Veel spullen werden
zwaar beschadigd, of helemaal niet
teruggevonden. Mejuffrouw J. N. van
den Bos te Bruinisse kreeg wel op heel
bijzondere wijze haar verloren bijbeltje
terug.
Het verdwenen kerkbijbeltje
Mejuffrouw. J. N. van den Bos te
Bruinisse, miste na de terugkeer van
de evacuatie in 1945 haar kerkboekje,
dat zij in 1944 toen zij moest evacue
ren had thuis gelaten. Dat was in die
dagen niets bijzonders, want Duitsers,
geallieerde militairen en zelfs
Hollanders, konden in die dagen de
J Hot vordwencr
J kerkbijbeltje
Mcjul.fr J vlv. den Bo
l fit: hoer kerkboekje, 4c.
liar ir. dlc dccen nicfj
HuVlandlm"" ;^rdr'n Tn"
t rioocii de uerlcidincf
acek. cc» pekjé
d oiiUuny, dut
htjbcUje bied:
In let hoekje I
t me; uc GcJKCr'iaap! !u
fïrCifi, Kcrks'lrr.ct 57,
f d;o(j fan de a/cendcr
verleiding niet weerstaan om elk huis
van een dorp waaruit de bewoners ver
dreven waren met een bezoek te ver
eren en dan mee te nemen wat van hun
gading was.
Groot was dan ook de verbazing van de
familie Van den Bos toen men vorige
week een pakje uit Engeland ontving,
dat het geroofde bijbeltje bleek te
bevatten. In het boekje had men inder
tijd de naam van de eigenares voorin
geschreven. Zonder weg te weten met
de achternaam, luidde het adres: Aan
Jacomina Neeltie, Kerkstraat 57,
Bruinisse. Elke verdere aanduiding van
de afzender ontbrak, alleen aan de
postzegel kon men zien dat het pakje in
Engeland was gepost. Na 11 jaar kwam
het boekje dus toch nog bij de eigena
res terug.
22
