Een hele mooie werkdag op de Dintelse Gorzen
Lia Vlietland
Terwijl ik wakker word en de zachte zonnestralen naar binnen zie komen besef ik dat dit
wel eens een heel mooie werkdag zou kunnen worden in de Dintelse Gorzen. Eén die dan ge
lijk maar vroeg moet beginnen, zodat ik nog wat vogels kan luisteren en zien.-
Met mijn trouwe viervoeter Oeke aan mijn rech
terzijde rij ik na een kwartiertje richting Dintelse
Gorzen. Onderweg geniet ik van het bedauwde
polderlandschap. Een Buizerd die rustig op eén
paaltje het landschap zit te beturen wiekt weg als
hij mijn auto aan ziet komen. Wat jammer nou
dat ik door de uitgestrektheid van mijn werkge
bied niet alles op de fiets kan afleggen; hoewel ik
weet dat de Vereniging Natuurmonumenten waar
voor ik als opzichter werk, er alles aan doet om via
een vervoersplan het autorijden tot een minimum
te beperken. Als ik voor de dijk uitstap hoor ik
Rietzanger, Kleine Karekiet en een Gele
Kwikstaart al zingen. Maar soms boven alles uit
het harde geluid van de Grote Karekiet. Voorzich
tig loop ik de dijk op om even later zo zachtjes
mogelijk met mijn verrekijker te gaan zitten. Op
nog geen 100 meter van mij vandaan komt een
prachtige forse roodbruine reebok op mij af
gestapt. Niets vermoedend, druk likkebaardend,
hier en daar een hapje mals gras wegnemend. Zou
hij misschien de vader zijn van de geit met twee
kalfjes die mijn helper, vrijwilliger Piet, vorige
week tijdens het veetellen tegen het lijf liep? Dan
heeft deze bok zijn werk goed gedaan.
Verleden tijd
Zo ver ik kan kijken tuur ik de Dintelse Gorzen
af. Jammer dat ik dit voormalig slikken en schor-
rengebied niet voor de afsluiting van het
Krammer-Volkerak heb gekend. Toen liepen de la
ge slikken en het uitgebreide krekenstelsel van deze
500 hectare nog elke dag onder het zoute water. De
hogere schorgronden kregen alleen met spring
vloed zout water te verduren. De rest van de tijd
deden er tientallen schapen en koeien zich te goed
aan het korte gras. De kreekranden en -bodems
stonden vol met het Lang- en Kortarige zeekraal,
Engels Slijkgras, Lamsoren en de zachte zilveren
Zeealsem. Maar toen in het najaar van 1986 de
Oesterdam werd gesloten en in april 1987 de Phi-
lipsdam, was dat voorgoed voorbij. Het Kram-
mer-Volkerak werd doorgespoeld met zoet rivier-
Kreekbedding in de Dintelse Gorzen. Foto: Lia Vlietland.
84
