De Ventjagersplaat en Hellegatsplaten zomer 1995
Gerard L. Ouweneel
Acht jaar na de laatste milieuschok die de platen te incasseren kregen, is weliswaar het tempo
van veranderingen vertraagd, maar ervaren wekelijkse bezoekers voortdurend instabiliteit.
Hetgeen afwisselend teleurstellende en aangenaam verrassende gevolgen heeft. Zomer 1995
gebeurde er van alles. Hoog tijd dus om weer eens even stil te staan bij het hart van het Noorde
lijk Deltagebied: de in de splitsing Hollandsch Diep, Haringvliet en Krammer-Volkerak gelegen
Ventjagersplaat/Hellegatsplaten (Vpl/Hpl).
De komst van een vogelkijkhut
"Delta" suggereert aanwezigheid van getij, dat
anno 1995 nog slechts rudimentair aanwezig is op
het Haringvliet. Het wordt veroorzaakt door het
spuiregiem van de Haringvlietsluizen en verbin
dingen met de Oude Maas via Spui en Dordtse Kil.
De bescheiden lopende vloedstroom is voldoende
om op de Ventjagersplaat in de nazomer hoog-
watervluchten te veroorzaken. Mits aanwezig op
de juiste tijdstippen, zit hiervoor de bezoeker van
de nieuwe vogelkijkhut "De Visarend" op de front-
loge. Sympathiek van Staatsbosbeheer om de
prachtig uitgevoerde hut neer te zetten. Wel is er
een voorgeschiedenis.
Bij een kleine kring ingewijden, leden van ver
schillende organisaties en verenigd in de Stichting
Natuurbehoud Hoeksche Waard, ontstond tien
jaar geleden het plan een vogelkijkhut te bouwen
op een strategische plek aan de rand van de Ventja
gersplaat. Techniek en financiën vormden geen
probleem. Eén van de leden, Jaap Vollaard uit Nu-
mansdorp, had in zijn woonplaats een nog steeds
oogstrelend Educatief Centrum uit zijn toverdoos
laten komen.Twijfelloos zou Jaap langs de Ventja
ger in een handomdraai een prima vogelkijkhut
laten verrijzen. Maar in dit land zet men niet zo
maar een hut neer. Vergt het van een buitenstaan
der toch al inspanning te doorgronden wie het in
natuurgebieden voor het zeggen heeft, over het
aantal aanvragen dat de deur uit moest stonden de
Hoeksche Waarders aardig paf. Drie maanden
later kwam de ontnuchterende brief van Rijkswa
terstaat met "bezwaren uit oogpunt van verkeers
veiligheid": bezoekers zouden autos op de paral
lelweg parkeren en daarna de hoofdrijbaan
oversteken... het doek over de vogelkijkhut leek te
zijn gevallen. Maar zie, acht jaar later, voorjaar
1994, lag er plotseling een soort steigertje op de
plaats waar de Hoeksche Waarders hun hut hadden
gedacht. Bevriende Staatbosbeheerders bevestig-
Vogelkijkhul "De Visarend", april 1995. De start was luguber met de vondst van een om het leven gebrachte man op het
toegangspad naar de hul. Foto: Gerard Ouweneel.
