Op stap Uilen met Gerard Ouweneel Vragen we vogelaars naar soorten die hun voorkeur hebben dan komt meestal prompt een lijstje. Waarop vaak uilen. Uilen fascineren en iedere vogelaar weet omstandig uit te leggen waarom. Niet zo virtuoos als Koos van Zomeren in "Uilen". Wel netzo gemeend. Allen herinne ren zich hun eerste uil. De mijne was een Kerkuil. Die ontdekt werd op een winterse zondag ochtend tegen de stam van de Iep tegenover de ouderlijke woning. Het beeld van die Kerkuil draag ik mee aan de binnenzijde van mijn ogen. Omdat een buurjongen door een stalen blaas pijpje papieren pijlen richting Kerkuil vuurde, kwam het 's middags tot een handgemeen. On danks deze beschermingsdaad keerde de Kerkuil niet terug naar de okselholte in de Iep. Tot bijna veertig jaar later Plantsoejj^nïffén^^^tWïQwelde omdat de wijk toch werd gerenoveerd, keek ik bij het passeren altij^i^®i^^iM&|ii^ïls^oen die Kerkuil zat. Kort na die Kerkuil volgdf n Ransuil en Steenuil. De VelSuil S^rOH- frustratiesoort.Tot eindelijk op DW^ërrj Ben en mij de adrenaline tot recordlTÏÏÓgte--dewJ"' stijgen. Dat doen ze nog. Altijd weer. De motoriek van die onvermoeibare vlucht die hen over zeeën en continenten voert en dan, in zit, die onintimi- deerbareen onverschrokken blik. Velduilen: ruste loze nomaden, cynische opportunisten en grandio ze wereldreizigers. Een Velduil zien betekent een flash-back naar weergaloze vogeldagen en een be loftevol visum voor dagen die nog komen Ook heeft iedere vogelaar zijn uilendromen. "Binnenkort naar Finland", vertelden Leen en Arie bij een ontmoeting op het Rammegors. Ze somden op wat ze daar hoopten te gaan zien. "Het liefst die Laplanduil. Dat moet toch eens lukken". "Tja", was mijn reactie".'s Winters moet het mak kelijker zijn". En de wonderlijke toverlantaarn die ieder meedraagt, bracht het beeld op het netvlies van die Laplanduil in de Siberische taiga bij het Baikalmeer. Ook met zo'n onintimideerbare blik. Een februarinacht in Japan leverde de indrin gendste uilenervaring op. Op Hokkaido, waar we waren voor Japanse Kraanvogels en Stellers Zee arenden. Met een stille hoop op Blakistons Visui- 'TgfclJlffihdrukwekkende bewoner van Amurland, aaijïe boreale wouden waarin ze huizen, onder e van de Koreaanse firma Hyundai, thans in rap tempo worden geveld. Op Hokkaido zijn ook een paar door Japanse vogelbeschermers gekoesterde Blakistons Visuilen en nadat onze geloofsbrieven akkoord bevonden waren, kregen we ze te zien. De beelden die deze vogels op het netvlies achterlie ten hebben in tijden waarin de zin van het bestaan wat moeilijker valt, al veel goeds verricht. Een onlangs toegevoegd uilenbeeld weet even min van wijken. Ik deed het op tijdens de ochtend spits langs de A16, net voor Hazeldonk.Twee rijen zuidwaarts stuivende auto's met daarin voorge programmeerde lieden, het gedoe dat Koos van Zomeren het BMW-denken noemt. Links, nog op het asfalt maar net buiten de wegbandering een Steenuil, een eerste zomer vogel. Niet een verfrom meld verkeersslachtoffershoopje maar actief en rechtop, de aanstormende en op een halve meter afstand voorbijrazende rij waanzin fixerend. De af gelopen nacht geschept en in deze houding ver stard? 's Middags terug uit Brussel ben ik gaan zoe ken. Niets gevonden. Het beeld blijft. Het zelfverwijt ook. 81

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1996 | | pagina 3