Hardnekkige misverstanden rond de bevrijding van Walcheren
Maar het liep heel anders. De geallieerde doorstoot kwam langs onze zuid
grens tot stilstand wegens logistieke problemen. De opmars lag ver voor
op het tijdschema en de aanvoer van militaire voorraden vanuit de kunst
matige havens in Normandië haperde. Bovendien waren de bevoorradings-
lijnen tot het uiterste opgerekt. Het was duidelijk dat de geallieerden voor
de winterstormen de beschikking moesten krijgen over een grote zeehaven
vlak achter het front en nu Antwerpen bij verrassing was ingenomen viel
de keus natuurlijk op de onbeschadigde havens van Antwerpen. Alleen
werd de toegangsweg nog beheerst door de Duitse kustbatterijen op
Walcheren in hun onderkomens van metersdik gewapend beton.
Het eerste Canadese leger kreeg opdracht van Eisenhower om de toegang
tot de haven van Antwerpen nu zo snel mogelijk vrij te maken, maar de
Duitsers onderkenden de ernst van het verlies van Antwerpen en deden
onmiddellijk tegenzetten om de geallieerden de toegang tot de haven zo
lang mogelijk te ontzeggen en zo tijdwinst te boeken. Het Führerhaupt-
kwartier gaf order West Zeeuws Vlaanderen en Walcheren tot vesting te
verklaren. Twee divisies moesten zich daar laten insluiten om zich tot de
laatste man en de laatste patroon te verdedigen en dat was de reden dat
Walcheren en West Zeeuws-Vlaanderen in een slagveld zijn veranderd.
De Canadezen krijgen steun
West Zeeuws-Vlaanderen werd door de Canadezen op de gebruikelijke
manier veroverd. Dat hield in dat ieder dorp of gehucht eerst in puin werd
geschoten, waarna de soldaten uiterst voorzichtig, voetje voor voetje,
oprukten, want ze waren erg zuinig op hun manschappen omdat de verlie
zen vanuit Canada nauwelijks werden aangevuld.
Brugge werd op 4 september bevrijd en Knokke pas op 3 november, dat
betekent twee maanden strijd voor een afstand die je met de auto in een
kwartier kunt rijden. Het resultaat was een enorme schade en grote verlie
zen zodat de bevolking van Zeeuws-Vlaanderen nog steeds met zeer
gemengde gevoelens aan haar bevrijding terugdenkt.
En ten noorden van Antwerpen ging het niet veel beter. De opmars van de
Canadezen naar de Kreekrakdam verliep rampzalig en het werd duidelijk
dat de gelijktijdige verovering van West Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren
hun krachten te boven ging. Gelukkig werd een tweede Britse invasie op
Hitiers Atlantikwal voorbereid, ditmaal in Westkapelle, en allerlei marine
mensen die al op hun lauweren rustten, werden weer opgetrommeld om
een invasiemacht samen te stellen. Met dezelfde commandotroepen en
weer ondersteund door het bekende slagschip de Warspite en de monitors
Erebus en Roberts als in Normandië. Maar verder natuurlijk alles op een
veel kleinere schaal.
62
