WALCHEREN IN WOORD EN BEELD wonder heelhuids doorgekomen. Na de bevrijding, toen Walcheren nog onder water stond en ook de Houtsnip natuurlijk, ben ik met een roeiboot door de verdwenen voorruit naar binnen gevaren en hield me vast aan de pendel van de lamp. Maar te redden viel er haast niets meer. Het water stond tot aan de bovenste plank van de kast. Later hebben we weer in Vlissingen gewoond, daarna in Middelburg en nu in Veere. Maar onze belevenissen in 'de Houtsnip' te Zoutelande zullen we nooit vergeten. door F.A. Broeksma In Veere lijkt de tijd te hebben stilgestaan. Op veel plaatsen waant U zich in een zeer ver verleden. Maar toch ouderen onder ons weten nog heel goed hoe de situatie was voor de afdamming van het Veerse Gat in 1961. De vissersvloot voer nog dagelijks uit en thuis en mijnde de zilte buit in het gebouw op de kop van de haven. Het pontje naar Kamperland voer nog met vaste regelmaat heen en weer en eb en vloed bepaalden behalve de ooghoek waarmee je de schepen in de haven kon bekijken ook een groot deel van het levensritme van veel inwoners. De daarvoor in de plaats genomen recreatie op en rond het Veerse Meer heeft relatief veel veranderingen teweeg gebracht, maar Veere uiteindelijk geen windeieren gelegd. Oude bedrijfsgebouwen kregen een horecabestemming of veranderden in ambachtelijke winkeltjes. Allemaal heel leuk en verantwoord. Ook werd er veel gerestaureerd. Maar de zilte sfeer van weleer was net als bij zovele havens in ons Deltagebied verdwenen. Maar net zoals Veere, is ook de wereld om ons heen nog sneller veranderd waardoor ondanks al die veranderingen Veere uniek is gebleven. Net als vroe ger voel je jezelf er bij het eerste bezoek direct thuis en is deze stad een deel van jezelf geworden. (Veerisme noemt Pieter Fagel dit in zijn boek 'Zeven eeuwen Veere'). Een voorbeeld van veranderingen ten goede vormen de kanonnen op het Blaauwe hoofd, onder de Campveerse toren. Zij lijken er al eeuwen te staan en te waken over have en goed van de inwoners. Maar ook zij vormen een van die veranderingen van de laatste periode. Zij bevinden zich n.l. pas sinds 1954 in Veere. Daarvoor werden zij in het Rijksmuseum te Amsterdam bewaard waar ze in 1894 door de Minister van Koloniën waren geplaatst na hun verove ring op Lombok. Trouwens, met hun huidige geschutsopstelling zouden ze verantwoordelijk geweest kunnen zijn voor het verdwijnen van de toren op het Noordelijke hoofd. (Maar dit is eigenlijk een Dijkje of liever gezegd een Broekje). Het voormalige wapentuig heeft een grote aantrekkingskracht op kinderen. We zien dan ook de hele dag spelende en klimmende kinderen op deze kanon nen en fotograferende ouders, een prachtig en vertederend gezicht. Maar bij al dat drukke gedoe werd meestal niet naar de inscripties in deze kanonnen geke ken totdat de Stichting Veere er een toelichting op liet bevestigen naar gegevens van de heer J.C. Beimers. De in 1988 overleden heer Beimers was een zeer actief en werkzaam lid van 20

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1989 | | pagina 22