voerde later bevel over het oorlogschip 'Delft' bij Kamperduin in 1797.
Verdooren stond in hoog aanzien bij Koning Willem 1Bij de instelling van de
militaire Willemsorde verhief de koning hem tot Kommandeur.
Op het schoolplein van de Julianaschool lagen twee arduinen stoeptreden, die
nog herinnerden aan dit buiten. Een strook houtgewas met een aantal hoge
iepen sloot het schoolplein af. Verderop in de aangrenzende wei bevond zich
een ronde vijver die bij de uitbreiding van het dorpsplan bespaard is gebleven.
De Beciusstraat, een zijstraat van de Kanaalstraat, heette vroeger De Baan en
liep naar een uitgestrekt bos. Dat bos behoorde ook tot het buiten en met een
hek werd de toegang tot dit bos ontzegd. Dit bos moet zich hebben uitgestrekt
tot aan het Koopmansvoetpad. Zoals de naam reeds inhoudt, onderhield dit
pad een kortere verbinding voor de koopslui te voet, die van Middelburg naar
Vlissingen wilden, dan over de slingerende oude weg. Bij West-Souburg
bevond zich een taveerne die de voetganger een rustplaats bood, alvorens zijn
weg voort te zetten.
Op een oude kopergravure vóór 1600 gemaakt, was Souburg niet meer dan een
gehucht. De Paspoortstraat had aan de kant van het toenmalige buiten slechts
enkele onderkomens. Aan de andere zijde bevond zich de Karolingische
burcht. Iets achteruit is een gebouw getekend met drie puntgevels. Op latere
afbeeldingen ziet men aan de straatkant maar liefst vijf stenen pilaren. Op
recente afbeeldingen is het buiten afgesloten met een muur en zijn er nog twee
pilaren met sierkannen die de ingang markeren. Daarnaast, aan de kant van
wat nu het Oranjeplein heet, bevindt zich een huis dat door de oudere mensen
nog het tolhuisje genoemd wordt. In het museum in Vlissingen is op een olie
verfschilderij van 40-60 cm dat aanzicht nog te zien.
In de serie 'oude ansichten van Souburg, deel 2' komen twee copieën voor van
oude ansichten waar de muur door een ijzeren hek is vervangen en stenen paal
tjes met kettingen de ingang opsieren.
Een gaslantaarn en een paal van de bovengrondse electriciteit wedijveren om
de hegemonie voor de verlichting van de straten.
Wat was er met die Gerrit Verdooren aan de hand?
Hij was één van de twee vice-admiraals die het lustoord bewoonden.
De Hervormde Kerk kocht het gehele terrein later op en toen diende het buiten
als pastorie voor drie opeenvolgende predikanten. Na afbraak werden op die
plaats de Julianaschool en het verenigingslokaal Rehoboth gebouwd.
Gerrit Verdoorn is vier maal getrouwd geweest. Zijn derde vrouw was Elisa
beth Hendrika, gravin van Boetselaer van Langerak.
Na haar dood erfde hij de heerlijkheid Asperen. In 1814 huwde hij Wilhelmina
Maria Haack uit Amsterdam. Zij overleefde hem vele jaren. Want wat was het
geval? De levenslustige grijsaard ging dit meisje ten huwelijk vragen voor zijn
zoon. Hij was echter zo ingenomen met haar verschijning, dat hij haar voor
zichzelf begeerde.
Na een korte ongesteldheid overleed hij in 1824. Op de begraafplaats naast de
Hervormde Kerk staat een zuil van 2 meter hoog. Vaag op de zuil is zijn
naam nog te onderscheiden en de vermelding van de Willemsorde.
Zo liet Gerrit Verdooren ook 'een voetstap na in het zand van de tijd', zoals
Nagtglas noteerde en zo is het!
Naslagwerken:
oude afbeeldingen in het Rijksarchief
'levensberichten' van Nagtglas Middelburg 1860
handschriftenverzameling no. 5201 van Martinus de Witte uit Souburg
de Provinciale bibliotheek te Middelburg
36
