Op 17 november liep Louis in Antwerpen
koopman Salomon Duyts tegen het lijf, die
hem vertelde dat er in Veere een moord
was gepleegd en dat hij als vermoedelijke
dader werd genoemd. Duyts had dit
bericht gelezen in het dagblad De Koop
handel. Die avond kwam Louis in
beschonken toestand aan bij de weduwe
De Knni te Veere aan het eind van de vorige
eeuw. Links Hotel Roland.
Vrancken. Hij ging als een razende te
keer, onder het uitroepen van kreten als:
"Ik ben nog te jong om te sterven" en "Mijn
moeder zal sterven van verdriet."
De dag daarop vertelde hij in 't Heereltje
dat hij de komende zondag afscheid zou
komen nemen: "Ik kom dan afscheid
nemen, ik zal dan eens goed trakteren en
dan ziet ge mij nooit meer, want ik ga dan
vijf kwartier uurs hier vandaan en laat mij
uitdrogen als een stok."
Tot zover een reconstructie, gemaakt aan
de hand van getuigenverklaringen, van de
handel en wandel van Louis Ronald in de
maanden oktober en begin november
1881. Zijn afscheid in 't Heereltje heeft hij
niet kunnen vieren, want op 19 november
1881 werd hij gearresteerd op verdenking
van het plegen van de moord te Veere.
Een gruwelijke moord
Nu gaan we terug naar Veere en zullen we
zien wat er zich daar heeft afgespeeld.
In een eenvoudig huisje, aan het begin
van de Kaai, woonde de rentenier C.H.
Snijders. Deze 66-jarige Middelburger was
na het overlijden van zijn vrouw naar
Veere verhuisd en leidde daar een terug
getrokken leven. Omdat in Veere bekend
was dat hij nogal een lieve cent bezat, had
hij de gewoonte om als het donker gewor
den was zijn voordeur niet meer te ope
nen. Daarom had hij met buurvrouw Hen
drikse de afspraak gemaakt dat zij de
krant in ontvangst zou nemen als deze na
het invallen van de duisternis bezorgd zou
worden. De volgende morgen vroeg over
handigde ze hem de krant dan over de
muur, die de tuinen van elkaar scheidde.
Omdat deze muur twee meter hoog was,
had buurvrouw Hendrikse een laddertje in
de tuin tegen de muur staan. Ook hadden
ze afgesproken dat als er onraad was, hij
maar op de muur in zijn gang, die aan
haar woonkamer grensde, moest bonken.
Op zondagmorgen 2 oktober had mevrouw
Hendrikse om half acht op de gebruikelijke
wijze haar buurman de krant overhandigd.
Zoals ze later zou zeggen, viel het haar op
dat meneer Snijders nogal 'gejogen' was.
Toen ze hem op maandagmorgen weer de
krant wilde aanreiken, bleef haar geroep
onbeantwoord. Na het een paar maal die
