stig, want "als het eigenbelang altijd voor
op staat, kan er niet veel gebeuren."
In 1935 kwam wegens zijn leeftijd een eind
aan zijn functies. Maar zijn interesse duur
de onverminderd voort en hij bleef dan ook
geregeld adviezen geven aan bestuurders.
Landmeter/taxateur
Polderdijk verrichtte ook veel taxaties van
roerende en onroerende goederen, zoals
inboedels, grond, te velde staande gewas
sen en soms complete hofsteden. Recht
bank en belastingdienst wonnen bij hem
advies in. Toen hij met boeren was ge
stopt, breidden deze werkzaamheden zich
sterk uit. Op verzoek van de provincie
deed hij schattingen in polders in geheel
Zeeland en werkte hij mee aan de voorbe
reiding van aanleg en verbetering van
wegen. Op Walcheren betrof dit de tracés
Middelburg-Westkapelle en verder naar
Domburg, Middelburg-Koudekerke en de
huidige Veerseweg. Dit hield in dat hij,
soms samen met een lid van Gedeputeer
de Staten, grond moest taxeren, voorlich
ting gaf aan omwonenden, onderhandelde
met grondeigenaren en zo nodig adviseer
de over onteigening. Dit laatste leidde in
Domburg tot een conflict met een weiger
achtige mevrouw U.M.S. Snouck Hurgron-
je, douairière van O.L. baron Bentinck.
Gedeputeerde Staten vroegen Polderdijk
tevens advies uit te brengen over een
geregelde schatting van de pachtwaarden
in de calamiteuze polders. Zijn voorstel
werd met veel waardering aanvaard.
Besluit
Ferdinand Polderdijk kon terugzien op een
welbesteed leven. Veel tijd en energie stak
hij in de Walcherse samenleving. Het 'alge
meen belang' lag hem na aan het hart. In
allerlei (bestuurlijke) kringen wist hij zijn
invloed, hoewel vaak moeilijk exact aan te
wijzen, te doen gelden. Zijn omgeving luis
terde met respect naar hem, hoewel zijn
ideeën hun tijd nogal eens ver vooruit
waren. Zijn voorstellen vonden menigmaal
pas op termijn ingang. Hij pleitte voor
onderlinge samenwerking en vond dat de
inzet van mensen gewaardeerd moest
worden. Hij verzette zich tegen 'domme'
bezuinigingen en pleitte voor duurzame
oplossingen. Vaak voelde hij zich teleurge
steld door de uiteindelijke besluitvorming.
Minderbedeelden en culturele doelen kon
den op zijn royale steun rekenen, maar
overbodige luxe wees hij af, ook voor zich
zelf. Een lekkere kop koffie en op z'n tijd
een jenevertje met een sigaar stemden
hem zeer tevreden.
We moeten Ferdinand Polderdijk niet op
een voetstuk plaatsen; zelf zou hij dit
beslist ook hebben afgewezen. In de
Zeeuwse literatuur wordt zijn naam nauwe
lijks genoemd, maar Geuze vindt hem een
"zeldzame persoonlijkheid". Wie zijn leven
heeft bestudeerd, kan niet tot een andere
conclusie komen!
Piet Zuijdweg
De uitgebreide bibliografie met gedetail
leerde annotatie en een overzicht van
gebruikte bronnen en literatuur is opgeno
men in de publicatie 'Laat de zuinigheid de
wijsheid niet bedriegen', Ferdinandus Pie-
ter Polderdijk (1860-1944) Nieuw- en St.
Joosland. Een biografische schets. Uitgave
in eigen beheer, Vlissingen juli 2007.
In De Wete van oktober 2008 beschreef de
auteur het algemene verhaal van het leven
van F.P. Polderdijk onder de titel 'Een man
die geschiedenis schreef' (p. 10-15).
