Appartementen in Breezand bij Vrouwenpolder
met uitzicht op het Walcherse landschap, het
werkkapitaal van de recreatiesector, (foto Leo
Hollestelle)
Krimp is een ramp
Volgens de provinciale politici is de krimp
een zegen, waar je vooral niets aan moet
doen. Ik vind het een vloek, die op elke
denkbare manier bestreden moet worden.
De onvermijdelijkheid die wordt gememo
reerd stuit me tegen de borst. Aan krimp is
iets te doen en moet iets gedaan worden.
Krimp heeft een enorme impact. Bij krimp
verdwijnt de intellectuele bovenlaag van de
bevolking, en dan gaat het hard. Eerst ver
dwijnen de directies uit de provincie, daar
na de notarissen, de advocaten en de ac
countantskantoren. Kortom, de intellectu
ele en culturele bovenlaag van onze pro
vincie wordt drastisch uitgedund. Dat zijn
wel de mensen die deelnemen aan de be
sturen van onze culturele instellingen.
Daarmee lopen we het gevaar dat nieuwe
initiatieven langzamerhand ontbreken, dat
de innovatie verdwijnt en de culturele aan
sluiting gemist wordt. Ons leefmilieu zal er
door veranderen. Dat laatste is ook funest
voor het toerisme. In de eerste plaats om
dat we minder goed in staat zullen zijn om
goed gekwalificeerd personeel aan te trek
ken. In de tweede plaats is het vooral ook
funest omdat we samenwerking zoeken
met andere economische disciplines. Denk
aan de gezondheidszorg en wellness-voor-
zieningen, de hogeschool, de muzieksec-
tor en de sport (denk aan het succes van
de kustmarathon). Het is immers de cultu
rele omgeving die de vreemdeling aan
spreekt en zijn vakantiebeleving wordt
steeds sterker gekoppeld aan bepaalde
events. Achter evenementen als de schil
dersweek, Jazz by the Sea, Horses by the
Sea, Film by the Sea, het Nazomerfestival
enzovoorts, schuilen ideeën en organisa
ties die niet bottom up zijn ontstaan. Krimp
betekent verschraling en verschraling bete
kent terugval naar 'alleen het zomerseizoen'.
De landschappelijke waarden worden uiter
aard niet aangetast. Door de verkorting van
het seizoen zullen echter de diepte-inves
teringen, de serviceniveaus en de meer
waarde voor de regionale economie tegen
vallen. Dit is een sluipend proces. Je ziet
het niet meteen. Wat je wel ziet is de le
thargie die in onze provincie overheerst.
Omdat de bevolking de gevolgen niet goed
kan overzien, is hier provinciaal leiderschap
nodig. Ik herinner me uit de jaren zestig
dorpjes waar de mensen in de zomer voor
