31
De tarwe wordt in stuken gezet, (foto F. van
den Driest)
natuurlijk streng verboden, maar elke boer
verborg een hoeveelheid tarwe, naar men
zei alleen voor eigen gebruik. Ze konden
dit achtergehouden graan natuurlijk niet la
ten malen op de molen in het dorp. Om dat
te omzeilen kochten boeren een machien
tje waarmee ze de tarwe konden malen,
zodat ze meel hadden om brood mee te
bakken.
Op elk dorp was tijdens de Eerste Wereld
oorlog inkwartiering van soldaten. Regel
matig werden de soldaten erop uitgestuurd
de schuren en woningen van de boeren te
controleren op het bezit van graan. Er wa
ren militairen die een oogje dichtknepen,
anderen schreven een rapport met als ge
volg een boete voor de boer en verbeurd
verklaring van zijn graan.
Zaaien, oogsten en dorsen
De beste zaaitijd van wintertarwe was ok
tober. Ter voorkoming van brand4 in de aar
was het op Walcheren gebruikelijk het
zaaizaad 24 uur voor het zaaien te weken
in een mengsel van water, kalk en zout.
Op een hectoliter graan voegde men vijf
liter kalk en een kilo zout toe.
Tot ver in de negentiende eeuw werd op
Walcheren het zaad nog met de hand over
het perceel uitgestrooid en met een eg on
der de aarde gebracht. Vroeg in het voor
jaar werd het onkruid tussen de opgroeien
de tarwe geschoffeld en dat werd daarna
nog een aantal keren herhaald.
In augustus brak de oogsttijd aan. Mannen
en vrouwen sneden de aren met een sik
kel, bonden een flink aantal aren bij elkaar
tot een schoof en zetten die in een stuke.5
Bij nat weer werden de schoven regelma
tig gekeerd, de binnenkant van de schoven
werd nu naar de buitenkant gekeerd om ze
