worden. Ze hebben de veranderingen in
iandbouwkring van dichtbij kunnen aan
schouwen en kunnen er smakelijk over
vertellen.
De achterkant van Walcheren
In de zomer van 1995 ontstond het idee
om de voetpaden op Walcheren nieuw
leven in te blazen. In 1996 werd er een
werkgroep opgericht die zich daarmee zou
gaan bezighouden. In januari 1997 werd er
'proefgelopen'. Els was secretaris van de
werkgroep en vist uit een dikke ordner een
verslag van die wandeling. Ze liepen met
z'n vieren vanuit Middelburg langs het ka
naal naar Veere en door de velden terug
naar Middelburg. Onderweg werden de ob
stakels die ze tegenkwamen genoteerd.
Om te beginnen moest er natuurlijk flink
geklommen worden, over hekken en prik
keldraad. Dan waren er de slootjes en wa
tergangen waar men overheen moest zien
te komen. Een voordeel was dat de mees
te toen dichtgevroren waren, maar het ge
beurde ook wel dat er een stevig eind
moest worden omgelopen.
Het was in meerdere opzichten een span
nende tocht. Aagje: "Vlak voor Veere stond
een flinke stier op een dijk waar wij over
wilden. Dat was oppassen geblazen. We
zijn op kousenvoeten achterlangs dat
beest geslopen."
Toch was deze route niet de eerste die zou
worden gerealiseerd. In april 1998 werd de
Stichting Voetpaden Walcheren opgericht.
De werkgroep was zich inmiddels al gaan
richten op de Reede van Middelburg, de
'achterkant' van Walcheren. Daar is im
mers nog relatief veel bewaard gebleven
van de oude structuur van dijkjes en ande
re landschapselementen die 'wandelvrien-
delijk' kunnen worden genoemd. De route
begint in Vlissingen - niet voor niets bij het
NS-station - en loopt via Ritthem, Nieuw
en Sint Joosland, Arnemuiden en Veere tot
aan Breezand. Het Waterschap en de
ZLTO, de Zeeuwse landbouworganisatie,
werkten in het begin nog niet erg van harte
mee. Maar Jo Kodde, die een boerderij
heeft in de Oranjepolder, was wel meteen
enthousiast. Hij was degene die nogal wat
collega's in de buurt over de streep wist te
trekken. Ook de bemoeienis van de provin
ciale VVV-man Teun van Elsacker was van
onschatbare waarde. En er was een lande
lijke regeling gekomen die de boeren een
tegemoetkoming wegens gewasderving
toekende bij het openstellen van een pad
over hun terrein.
Aagje vertelt dat het niet zelden de vrouw
des huizes was die de knoop doorhakte.
Het was lang niet altijd een kwestie van
onwelwillendheid als boeren bedenkingen
hadden, maar meer bezorgdheid, angst
voor vernielingen en aantasting van de pri
vacy. "Vrouwen gaven er vaker blijk van
iets verder te kijken", zegt Aagje, "en er
zijn ook steeds meer kampeerboerderijen,
waarbij de vrouw de scepter zwaait over
die tak van het bedrijf. Zij is doorgaans de
gene die de gasten ontvangt, de contacten
onderhoudt." Toen de Reede van Middel
burg net was opengesteld, hing er aan een
hek bij een boerderij een bordje met de
tekst: "Als ik thuis ben, is er koffie." Dat
zegt genoeg, glundert Aagje.
De binnenkant van Walcheren
Nu kon ook de 'binnenkant' van Walcheren
verder ontsloten worden ten gerieve van
de wandelaar. Maar het duurde nog tot
2003 voordat de volgende Walcherse Wan
deling kon worden opengesteld. Op 24 mei
van dat jaar werd die langs de Veerse Wa-
