Nieuwe uitgaven
'k heleze
nende blikken. "Wat doe je daar?" "Wij zijn
van de gemeente. We komen groepen me
ten voor de toeristenbelasting", antwoord
de Aagje droogjes.
Nazorg
De Stichting Voetpaden Walcheren leidt nu
een sluimerend bestaan, want sinds de
aanleg van de wandelroute langs de Dom-
burgse en Westkapelse Watergang is de
SLZ de verzorgende instantie. Zij hebben
inmiddels het Wandelnetwerk Walcheren
opgezet, met de vijf Walcherse Wandelin
gen, de extra dwarsverbindingen en de
dorpsommetjes. De paaltjes met de groene
bordjes met een voetafdruk en gele pijlen
en nummers zijn inmiddels overal te vin
den. Er zijn vrijwel geen boeren meer die
geen volk op hun land dulden. De door
hen gevreesde overlast is uitgebleven.
Voor eventuele schade aan gewassen, om
heining en dergelijke zijn solide regelingen
ingesteld. Loslopende honden en vandalen
vormen zelden een probleem.
Aagje, Els en een paar andere vrijwilligers
schuiven nog weieens aan als er overleg
plaatsvindt over wandelaangelegenheden
op Walcheren.
Els klapt haar vuistdikke ordner dicht en
zegt: "Misschien moeten we de Stichting
Voetpaden Walcheren maar eens ophef
fen!" Aagje kijkt wat berustend. "Er zijn nog
meer van die ordners", zegt ze. "Die zullen
we dan bij het Zeeuws Archief bezorgen."
De HKW-Cultuurfondsprijs leverde Aagje
en Els een oorkonde, een bos bloemen en
ieder een cheque van 750 euro op. Op
mijn vraag wat ze met dat geld gaan doen,
antwoordt Aagje dat ze er studieboeken
voor gaat kopen. Ze studeert archeologie
in Gent. Els is resoluut: "Nieuwe wandel
schoenen. Hele goeie."
Bert Gerestein
Oorlogsburgemeester van Middelburg
De Middelburgse burgemeester Jan van
Walré de Bordes (1894-1947) is lang om
streden geweest, vooral door zijn functio
neren tijdens de oorlogsjaren. Van Walré
(burgemeester van 1939 tot 1942) was niet
'fout', maar werd om onduidelijke redenen
na de oorlog niet herbenoemd. De beken
de Zeeuwse historicus Jan Zwemer
schreef een kloeke biografie over de ge
plaagde functionaris, waarin hij een groot
aantal onduidelijkheden opheldert. Een
belangrijke bron daarbij was het persoonlij
ke archief van Van Walré, dat door de fa
milie beschikbaar werd gesteld. Die familie
was ook mede-opdrachtgever voor het
boek, maar dat heeft niet tot een hagiogra
fie geleid. In een nawoord verzekert Zwe
mer de lezers dat hij in alle vrijheid heeft
kunnen werken.
Van Walré begint zijn loopbaan in de jaren
dertig bij de Volkenbond in Genève, waar
hij hoog wordt gewaardeerd als bemidde
laar in internationale conflicten. In deze
mondiaal georiënteerde Zwitserse stad
komt hij steeds meer in de ban van de Ox-
