Activiteiten
H<W
haaks op elkaar en twee vizieren in el-
kaars verlengde op een draaibare binnen-
cirkel. Naast paardengeld mochten de
broers voor de arbeiders twaalf stuivers
per dag declareren. Daarnaast lieten zij
een kar, een tent en andere veldequipage
aanrukken, kosten ruim 421 ponden
Vlaams, waarvan de Raad van State hen
350 pond vergoedde. Later zouden ze nog
twee arbeiders aan hun ploegje toevoe
gen.
Terwijl de jongemannen bezig waren,
stroomden extra verzoeken voor kaarten
binnen, bijvoorbeeld voor een kaart van
Walcheren voor het provinciehuis. Dat
kostte dan zo'n honderd pond per kaart.
De jongemannen schnabbelden er aldus
aardig bij.
Nadat de atlassen van Zeeland en die van
de grensgebieden klaar waren, vertrok Da
vid in 1753 naar Berbice (nu Brits Guya
na). Het ging slechter met de economie en
nieuwe opdrachten bleven uit. In Berbice
was hij zowel landmeter als slavenhande
laar. Hij huwde er met Christina Gaillard,
een Hugenotennakomelinge, maar werd
na een slavenopstand verbannen. Dat
zorgde ervoor dat het echtpaar totaal be
rooid in Hulst terugkwam, nadat zij voor de
kust van Picardië nog schipbreuk hadden
geleden. In Hulst deed David met goed ge
volg een landmetersexamen. Hij werd weer
in genade aangenomen, al waren voortaan
bestuurlijke ambten voor hem taboe. Hij
zou zich nog 24 jaar met voornamelijk re
gionale cartografie bezighouden, veelal ten
faveure van de belastinginning. Op oude
jaarsdag 1789 overleed hij, tien dagen na
het huwelijk van zijn dochter Anna Wilhel-
mina met Jan Raven, inspecteur van 's
lands zeewerken en burgemeester van
Sas van Gent. De geschiedenis van de
Hattinga's was daarmee nog niet ten ein
de. Het echtpaar Raven zou een zoon krij
gen die de achternaam van zijn moeder
aannam, Willem Cornelis Hattinga. Ook hij
volgde een opleiding tot landmeter en trad
zo in het voetspoor van zijn voorvaderen.
Meer over de Hattinga's valt te lezen in het
Jaarboek 2014-20'\5 van de Oudheidkun
dige Kring De Vier Ambachten te Hulst.
Leo Faase
Woensdag 25 januari 2017
Huisnamen van Middelburg
Bezoekers van de historische binnenstad
van Middelburg verwonderen zich over de
grote verscheidenheid aan huisnamen en
het bijzondere karakter ervan. Die namen
getuigen van het rijke verleden van de stad
en houden de herinnering eraan levend.
De compacte historische kern heeft een
hoge 'huisnaamdichtheid', met meer dan
achthonderd huisnamen. Middelburg steekt
hiermee met kop en schouders uit boven
andere historische binnensteden.
Ed de Graaf is auteur van het boek d'Guld
