naast de voordeur een kom water en aan
de deurknop hing een handdoek waarmee
de deelnemers hun handen konden reini
gen. Vanouds beschouwde men het aanra
ken van een dode, de lijkkist of zelfs de
baar als een ernstige verontreiniging. Maar
zelfs met het gebruikte waswater moest
men zeer voorzichtig te werk gaan, evenals
de begrafenis gehouden en men verkeerde
in de veronderstelling dat de familie de ge
storvene te kort zou doen als die niet over
vloedig was en er maar weinig genodigden
waren.
Op het Walcherse platteland stonden langs
de wanden en in het midden van de kamer
van het sterfhuis lange donkergrijs geschil
met de handdoeken. Het water werd be
hoedzaam op een plek uitgegoten waar het
niets kon besmetten en de doeken werden
minstens een etmaal in vet zeepsop gezet
om al het duivelse er goed uit te laten trek
ken.
Maaltijd
Gaan we terug naar de rekening van
Cathelynken Glispe, dan zien we dat er
grote bedragen aan vlees en wijn voor een
lijkmaal werden uitgegeven. Dat werd na
Lijkdienaars. Houtgravure naar tekening van
Adolf Dillens, uit:Schetsen uit Zeeland' in:
'De aarde en haar Volken1875, pag. 144.
(coll. J.H. Midavaine)
derde tafels opgesteld. Ze waren bij de
plaatselijke timmerman gehuurd en beston
den uit schragen met daarop twee planken.
Ze werden ook bij bruiloften gebruikt, maar
dan waren ze gedekt met een wit laken.
Om de tafels stonden lange banken zonder
leuningen. Bij een grote begrafenis waren
Wè. -
