58
Faan Nijhoff verloren. Op dit moment is
een groot deel van haar oeuvre (de Nijhoff-
collectie) ontoegankelijk doordat een sle
pende erfeniskwestie dit verhindert.
Niet alleen de lezing van Joost Bakker is
een poging om Marlow Moss aan de ver
getelheid te ontrukken. Florette Dijkstra
raakte dusdanig in de ban van de schilde-
Marlow MossSculptural Form (1943),
geplaatst op de grafsteen van Netty Nijhoff,
Biggekerke. (foto Ida Doorenweerd)
res dat ze in de jaren negentig een recon
structie van haar werk maakte (tentoon
stelling Arnhem, 10 december 1994 tot 5
februari 1995) en er een boek over publi
ceerde. Lucy Howerth schreef een disser
tatie over Marlow Moss waarop zij in 2009
promoveerde. In Zeeland werd Marlow
Moss opgenomen in de 'Passage' van
Marinus Boezem (2012). Moss speelde
een rol in het boek van Marja Pruis over
de Nijhoffs en kwam uiteraard terug in het
libretto van Anna Maria Versloot, 'De
Schrijver, Zijn Vrouw, Haar Minnares' dat
zij schreef voor het Zeeland Nazomer Fes
tival van 2014.
Over Moss' vermeende navolging van
Mondriaan kunnen we kort zijn. Zelf stak
ze niet onder stoelen of banken dat zij de
zeventien jaar oudere Mondriaan schat
plichtig was, maar eigenlijk ging ze altijd
haar eigen weg. Mondriaan volgde zelfs (in
de praktijk) haar ideeën over de dubbele
lijn, maar haakte af toen Marlow Moss met
latjes en touw (gebogen lijnen) reliëf in
haar schilderijen bracht. Na haar dood
werd haar werk regelmatig tentoongesteld
en de Britten hebben haar intussen om
armd als een van de belangrijkste con
structivistische kunstenaars van het
Verenigd Koninkrijk. Maar wat wellicht
meer zegt in deze tijden van marktwerking:
haar werk is onbetaalbaar geworden.
Leo Faase
Huisnamen van Middelburg
Op woensdag 25 januari 2017 hield Ed de
Graaf een drukbezochte lezing over de
namen van huizen in Middelburg. Hij
schreef er eerder twee nu uitverkochte
boeken over en organiseert regelmatig
stadswandelingen. Vanavond gaan wij op
de virtuele tour. Maar voor we de straat op
gaan eerst iets over de betekenis van huis
namen.
In een tijd waarin er nog geen adressen
waren, was het functioneel om een huis
een naam te geven. Dan wist je waar je
moest zijn. Maar dat niet alleen. De naam
van het huis vertelde ook iets over de be
woner, het gaf een deel van zijn identiteit
weer. Meestal was dat het ambacht dat de
bewoner uitoefende, soms verwees de
naam naar een religieuze of politieke voor
keur. De huisnamen waren veelal het on
derschrift bij een uithangbord of gevel
steen. Gevelstenen werden populair om
precarioheffing te ontlopen, maar verdwe
nen vaak weer toen vanaf eind zeven-
