57
spaard. De Vrouwenzaal, die eerder gemo
derniseerd was (de bedsteden waren er al
uit), viel wel ten prooi aan de sloophamer.
De Mannenzaal, gebouwd in 1531, had de
originele bedsteden nog wel, 22 stuks met
tafel, stoel en kist voor iedere gasteling,
zoals de bewoner hier genoemd werd. Een
in Europa bijna uniek stukje erfgoed. In de
gemeenschappelijk weidegebied dat buiten
de poort lag. De poort werd elke dag open
en dichtgedaan door middel van een tred
molen bediend door zogeheten raddraai
ers. Voor dat gevaarlijke karweitje werden
de raddraaiers, minimaal twaalf, door hun
bewakers 's ochtends en 's avonds uit het
cachot gehaald. Wie niet in de tred liep
kapel bewonderden we de tegelwanden
met kinderspelen, een herinneringskoffer
avant la lettre. De Mannenzaal wordt nu
aangeprezen als een sfeervolle en inspire
rende plek voor culturele en culinaire acti
viteiten. 'Borrelen bij de bedsteden' is een
van de leuzen. De Activiteitencommissie
was hier niet in meegegaan.
Op weg terug naar de bus passeerden we
de Koppelpoort waar we verenigd werden
met onze lotgenoten. De Koppelpoort,
land- en waterpoort van de nieuwe ommu
ring, werd rond 1400 gebouwd en is ver
noemd naar de coppel, dat wil zeggen het
De Mannenzaal. (foto Ida Doorenweerd)
kon gemakkelijk struikelen en de anderen
in zijn val meesleuren. Menigeen heeft er
armen of benen bij gebroken. Boven de
waterpoort bevindt zich een mezekouw,
een houten uitbouw van waaruit gloeiende
pek naar beneden gegooid kon worden.
Sloop van de poort was voorzien rond
1850, toen de inwoners grote delen van
de wallen en poorten afbraken. Het was
een soort werkgelegenheidsproject voor de
armen, de stenen werden hergebruikt voor
de straten, pleinen en wegen. Het was dit
