Elf jaar geleden kwamen Margriet en ik in een smal straatje in het centrum van Middelburg wonen. Na een paar jaar kregen we een nieuwe overbuurvrouw. Af en toe stond haar vriend, een jongeman van begin twintig, met zichtbare interesse voor het raam van haar woonkamer te kijken naar wat er zich in mijn werkkamer afspeelde. Later sprak hij me aan in een café. Hij bleek een collega te zijn. De, voorzover ik weet, enige twee professioneel opgeleide componisten in Zeeland, woonden hemelsbreed nog geen vijf meter van elkaar af. Douwe Eisenca Af en toe zochten we elkaar op, Christian Blaha en ik, en bespraken we onze partituren. In de loop der jaren kregen we het allebei drukker en drukker en hij ver huisde. Christian als componist en parttime dirigent en ik als componist en parttime muziekjournalist. Van bijpraten kwam het niet meer. En nu zitten we dan eindelijk weer eens een och tend bij elkaar, met een microfoon tussen ons. Op uitnodiging van het Zeeuws Tijdschiift spreken we over het muziekklimaat in Zeeland. We hebben het over Muziek Podium Zeeland in Veere, over de Concertzaal in Middelburg, over de kwaliteit van het Zeeuws Orkest en natuurlijk over componeren. DE Christian, ik ben laatst bij de uitvoering van jouw stuk Noach door het Zeeuws Jeugdorkest geweest. Het valt mij dan weer op hoe diep je met je muzikale benen in de negentiende eeuw staat... CB Dat klopt voor een deel. Ik verdiep mij dage lijks in de barokmuziek, dat bestuift vooral mijn muziek qua articulatievorming. Er zijn zeker roman tische trekken aanwijsbaar, zoals in mijn vaak brede 9 Zeeuws Tijdschrift 2005/1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2005 | | pagina 13