industrie in de Kanaalzone zoals Dow Chemical. De
inkomens van de werkende klasse stegen aanzienlijk
en de moderne tijd deed definitief zijn intrede in het
dorp. De televisie bracht de wereld in de huiskamer
en met de auto nam de mobiliteit sterk toe. De kerk
begon de grip op de samenleving in rap tempo te ver
liezen wat door het Vaticaans Concilie versterkt werd.
De moderne pastoor Baars nam in 1964 de fakkel van
Preijers over. In een tweede beeldenstorm gooide hij
alle beelden de kerk uit en liet de fraai gedecoreerde
kerk wit schilderen. Deze revolutionair organiseerde
de eerste popmis waarbij St. Jan voor het eerst de
trommel in de kerk zelf roerde. Het geestelijk toezicht
brokkelde rap af. Jo: 'Kapelaan Van Leemput dronk
mee en rookte sigaren. Er werd om geld gekaart.
Burgemeester Reuser verloor niet graag. Wanneer
hij verloren had, kwam hij na tien minuten later met
sjerp terug en sloot het café.'
De voornaamste erfenis van deze uit Limburg
afkomstige burgemeester was zijn gift van carnaval.
In 1963 trok de eerste carnavalsstoet uit, voorafge
gaan door de fanfare. Het duurde niet lang voordat
zich een boerenkapel (De Rattenband) formeerde,
die de stemming tijdens de het carnaval verhoogde.
Er begon een steeds vrijere sfeer op het dorp te
heersen die nog versterkt werd toen in 1970 de
zetel van het wereldlijk gezag naar het nabijgelegen
Hulst verhuisde. Weg burgemeester. De fanfare
was inmiddels uitgedost met kleurrijke uniformen
en aantrekkelijker gemaakt door de toevoeging van
een majorettenkorps dat voor een hormonale vortex
zorgde. Twee van de drie bestuursleden aan tafel in
Den Bombardon deden hun vrouwen bij de fanfare
op. Midden jaren tachtig wilde echter geen meisje
meer majorette worden. Zij speelden liever op een
instrument en nu is eenderde van de spelers vrouw.
Het ging er professioneler aan toe en dat kwam de
muziekkwaliteit zeker ten goede. St. Jan werd in
1988 in Doetinchem landelijk kampioen in de eerste
afdeling (van de vijf) van de Koninklijke Nederlandse
Federatie van Muziekverenigingen (KNFM). Het won
er de Cultuurprijs van Hulst mee in hetzelfde jaar.
In 1992 herhaalde St. Jan het succes. Bij het hon
derdjarig bestaan, volgde de gouden penning van de
gemeente Hulst als erkenning voor de belangrijke
culturele rol die de fanfare altijd in het dorp had
vervuld. Het enige wat nu nog ontbrak was een eigen
honk.
Den Bombardon: volledig eigen baas
Met de opening van Den Bombardon in 1995 breekt
de derde periode aan in het bestaan van de fanfare.
'Vanaf toen geen gesleep meer met instrumenten na de
repetitie want die kunnen hier blijven staan en tegelijk
waren we van het café-imago af. St. Jan heeft aan res
pectabiliteit gewonnen en dat was nodig omdat ouders
ons hun kinderen moeten kunnen toevertrouwen', zegt
Björn. Het clubgebouw is geconstrueerd uit prefab
gebouwen die de gemeente Hulst overhad. Het telt 170
vierkante meter waar een kleine tweehonderd man in
passen als er uitvoeringen gegeven worden. Tevens is
er een ruime bestuurskamer. 'Wij zijn volledig eigen
baas', merkt Jo tevreden op. De fanfare telt een kleine
veertig spelende leden en een aantal vaste gastspelers.
De dirigent Leo Verstiggel, een man zonder kapsones,
zwaait al meer dan 25 jaar het stokje en is de muzikale
spil van de vereniging. Vroeger had de dirigent en het
bestuur alles voor het zeggen. Tegenwoordig worden
alle beslissingen in gezamenlijk overleg genomen.
Zelfbestuur in optima forma. Natuurlijk vormt het
bestuur de kern van St. Jan en de leden daarvan steken
er ongeveer duizend uur per jaar in. 'Wij zijn niet veel
thuis en vandaar zit ik niet altijd direct aan de telefoon',
merkt Rudy met zekere ironie op.
'Met St. Jan zit het wel goed. We exploiteren nu
zelf de bar en de financiële toestand van de club is
50 Zeeuws Tijdschrift 2005/1-2
