Marjan de Kort Sjak Zwier (41), lang en dun, artistiek gezicht, wilde bos zwarte krullen - met hier en daar een houtsnip per - ontvangt ons in zijn winkel annex atelier. Klein, fijn, vol en vooral bruin. Links, aan de lange wand zien we twee rijen gitaren. Akoestisch en elektrisch, in de meest uiteen lopende vormen en kleuren. Allemaal handgemaakt. Ertegenover, in een donker-houten antieke vitrinekast, hangen de fraaiste, achter glas. Zelfs een moderne goudkleurige. De tegenstelling is fascinerend. Op de grond, voor de kleine toonbank tevens koffiebar, rijen hoezen en koffers. Achterin, naast een rommelig bureautje en een oude houten apothekerskast vol gereedschap, staat Zwiers werkbank vol met tangetjes, vijlen, blokjes en snaren. Hij was bezig met een elektrische die nog afgewerkt en gepolitoerd moet worden. We schuiven bij hem aan. Koffie en zware shag bij de hand. Ons oog valt op een foto van Frank Zappa. In dezelfde lijst Zwiers tweeling (2 jaar). Zoon Djoszua met gitaar en dochter Zowie ernaast, zingend. Net als hun ouders... De liefde voor muziek dringt hier diep door in je poriën. Daar kom ik tot bezinning Zwier had eerst een winkel in Middelburg, zijn geboorteplaats. Enkele jaren geleden toog hij naar Vlissingen. 'Eigenlijk vanwege de locatie en het ondernemersklimaat. Maar algauw vond ik hier mijn stekje. Het is echt mijn thuis geworden en ik wil niet meer weg. Ik zit hier op twee minuten afstand van de zee.' Zwier komt graag op het Nollestrand, voorbij het windorgel. 'Daar gaan de echte Vlissingers naar het strand. Gezellig bijkletsen op het terras van het Strandpaviljoen, genieten van een biertje, van de zee en van de muziek.' Alhoewel, voor inspiratie zoekt hij de stilte op. Aan het strandje achter de Oranjemolen. 'Daar is het heerlijk rustig. Ik heb het bijna voor mezelf alleen. Daar kan ik echt tot bezinning komen.' Het meest dierbaar is hem toch zijn winkel. Zwier glimlacht: 'Mijn winkel? Ik woon er zo'n beetje.' Voor hij gitaarbouwer werd, was Zwier dertien jaar beroepsduiker. Hij had twee grote hobby's: het duiken en de gitaar. 'Ik kwam al snel tot de ontdek king dat ik een slechte gitarist ben. Spelen ging me niet goed af maar het zelf verbouwen en afstellen wel. Aanvankelijk deed ik dat voor vrienden en ken nissen. Tot Henny van Ochten, mijn gitaarleraar, zei dat ik wel erg goed was in het gepruts aan de gitaar. Ik besloot toen de vijfjarige opleiding gitaarbouwer in Puurs (België) te gaan volgen. Er zijn in Nederland zo'n dertig gitaarbouwers. Slechts een stuk of tien mogen zich gerenommeerd noemen,' vertelt Zwier terwijl hij ongemerkt de gitaar op zijn werkbank streelt. Zwier hoort daarbij, bij die 'groep van tien'. 'Het geluid van een gitaar is grotendeels de verdienste van de bouwer, maar de gitarist moet er uit kunnen halen wat erin zit. Vandaar dat ik klanten in de winkel altijd wil horen en zien spelen.' Zwier is een beetje psycholoog want hij kan uit mensen halen wat erin zit. Zo komt hij tot zijn adviezen. 'Gitaristen zijn las tig, hoor! Ze hebben een héél gevoelig oor en kunnen slecht concreet maken wat ze bedoelen. Ze hebben het altijd over gevoel. Daarom laat ik ze eerst een paar gitaren horen en veel praten, pas dan mogen ze het zelf uitproberen.' Ooit gaf hij eens een advies aan een klant die daarop gepikeerd de winkel verliet. Na een halfjaar kwam hij terug en vroeg: 'Zwier, wat mag ik van je kopen?' Zwier neemt beroemde ontwerpen als basis. Zoals de elektrische gitaren van Fender (Telecaster, Stratocaster) en Gibson (Les Paul) en de klassieke van Bouchet, de Franse gitaarbouwer. 'Ilc ga verder waar zij opgehouden zijn.' Hé, daar hebben we de gitaardokter De muziekwereld van de 'groten' is klein, maar Zwier geniet er roem. Hij heeft klanten in Vlissingen, in Zeeland, in Nederland en zelfs daarbuiten. Goede vriend en zanger van Blof Paskal Jakobsen bijvoor beeld, Jan Hendriks van Doe Maar, maar ook Kane, Di-rect, Rowwen Hèze en Danny Vera. 'Door het succes van Blof heb ik toegang gekregen tot veel bekende artiesten en bands. Maar een klassieke gitaar 53 Zeeuws Tijdschrift 2005/1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2005 | | pagina 57