Boer let op je kippen
Zeeuwse Vlegeltarwe kan bewijzen dat het project
voor een unieke volle honderd procent grondgebon-
denheid garandeert. Ik moet me er met mijn 'Eigen
Eten Eerst!'-ideeën niet mee bemoeien, maar wat ik
vind dat zou horen, is dat elke Zeeuw snapt dat hij
zijn landschap beter behoudt door brood van eigen
akkers te eten. De bakker wiens Zeeuws Vlegelbrood
ik at, bakte zijn brood precies naar mijn hart: de beet
is van bewonderenswaardige stevigheid. Ouderwets
brood ruikt lekker fris: er zitten geen vreemde vetten
in, die voor 'modern' doorgaan en 'broodverbeteraars'
heten. Pet af, voor die bakker die nog weet hoe het
moet en daar kennelijk fans voor heeft, én voor de
Zeeuwse Vlegelcoöperatie.
Een kilo aardappelen doet drie cent, een kilo tarwe
negen, joop de Koeijer, een van de grondleggers van
het Zeeuws Vlegelplan, moet het me uitleggen, want
de essentie van Zeeuwse Vlegel hangt natuurlijk
samen met de lage prijs die boeren 'gangbaar' voor
hun tarwe krijgen. De Koeijer neemt de tijd om me
het ingewikkelde verhaal over wereldhandelsafspraken
uit te leggen. Die werelduitruil van belangen is zó
moedeloos makend ingewikkeld - die van de industrie
en de handelsbanken om zich in bijvoorbeeld India
te vestigen, plegen nogal eens vóór te gaan - dat we
allebei inzien dat het beter is ons te beperken tot wat
er met de kip is gebeurd.
Een kip eet graan of een 'graanvervangerf zoals maïs-
glutenvoermeel, aangevuld met soja. Maïsglutenvoermeel
en soja komen zonder importheffing Europa binnen.
Dat verklaart dat kip goedkoop is, en de bio-industrie
13 Zeeuws Tijdschrift 2005/3-4
