Geitenkaasmakerij De Pint. Foto's: José van Riele
leerde ze kaasmaken, waarbij ze wel eens in slaap
viel omdat het allemaal 's avonds moest, als ze moe
was van haar werk overdag. Een winter lang ging
ze op les in Gouda, dat was toen hun eerste baby
net geboren was, Toon was toen al thuis, bezig het
bedrijf op te zetten.
Boeren zoals Margot en Toon het hebben gedaan,
dat was idealisme en realisme tegelijk. Toen ze een
maal in St. Jansteen, aan de bosrand, een leegstaand
lcippenbedrijf konden overnemen en daar serieus met
geiten begonnen, moesten ze ervan bestaan. Margot
vindt van zichzelf dat zij vooral de idealistische kant
vertegenwoordigde, 'Toon zorgde altijd wel dat het
realistisch bleef.
Geiten eisen weinig investering. De meerwaarde
creëer je zelf door de arbeid die je erin steekt, het is
heel arbeidsintensief om ze te houden, te melken en
kaas te maken. Maar het eerste is dat jijzelf in even
wicht bent met de geiten, zegt Margot. 'Het aantal
geiten dat je hebt, moet je menselijke maat zijn, ze
moeten je zitten als een jasje. Net als het volume en
de afzet van je kaas, trouwens.'
Toon en Margot zijn nooit boven de honderd
geiten gegaan, het waren er meestal zo'n tachtig, nu
zijn het er drieënzestig. Geiten, vindt Margot, móet je
kleinschalig houden, een geit past niet bij grootscha
lige veelteelt. In Brabant zijn voormalige melkvee
houders dat wel gaan doen, daar zijn in de afgelopen
jaren geitenhouderijen gekomen, ook biologische,
waar ze duizend geiten gingen melken. Die worden
jaarrond binnen gehouden, omdat die boeren geen
grond voor ze hebben. De melk wordt geleverd aan
de zuivelfabriek, die kan zoveel geitenkaas niet afzet
ten. Door de overproductie is de melkprijs gezakt, en
de geitenlcaasfabrieken kunnen het op hun beurt niet
bolwerken. Margots afzet ondervond een paar maan
den last van het dumpen van hun kaas.
'Wat wij deden paste in de creatieve sfeer van der
tig jaar geleden, dat was toch een mooie tijd.' vindt
Margot achteraf, 'al maakte het mij erg onrustig. Je
had de vrouwenemancipatie, daar wilde ik niets van
missen. Nu pas heb ik veel meer innerlijke rust, en
kan ik veel meer van de geiten genieten. Ik merk het
aan ze. Ze zijn productiever, hun melk is beter.'
Afzet voor de geitenkaas vinden eiste veel uithou
dingsvermogen. 'Ik stond overal met mijn bolletjes
geitenkaas op de marlet, op Belgische markten, en
hier. Het verschil is, in België proeven ze, en als ze je
kaas waarderen, dan mag het wat kosten. Hier kopen
ze met de hand op de knip.'
22 Zeeuws Tijdschrift 2005/3-4
