Het Veerse Cat 1923, olieverf (marouflé) 46 x 55 cm, particuliere collectie.
met de duinen van de Noord Banjaard in de verte.
In de vlotte aanpak gecombineerd met een intuïtief
kleurgevoel is de Koetstoets te herkennen. Zijn figura
tieve stijl zal zijn hele schildersleven verwant blijven
aan het impressionisme met af en toe excursies naar
het expressionisme, fauvisme of divisionisme. In het
algemeen blijft zijn palet helder en dynamisch, met
directe kleuren. Koets ontwikkelde zich in zijn loop
baan tot een veelzijdig talent dat vele onderwerpen
goed beheerst en even makkelijk schildert met olie
verf, aquarelleert of tekent. Aan schildersexperimen
ten heeft Koets nooit meegedaan, waarschijnlijk had
hij wat dat betreft genoeg aan zijn technische expe
rimenten. Die beheersten vanaf de jaren dertig zijn
leven voor een belangrijk deel. Plasschaert schrijft in
1923 over Koets: 'Begaafd in 't teekenen; kleur: maar
nog ongestadig en ongewis in wat hij voortbrengt.'^
Geen slechte recensie van de destijds meest gevreesde
Nederlandse kunstcriticus over een beginnend beel
dend kunstenaar.
De schilders van Veere
Koets ging wonen in het rijtje huizen in het verlengde
van de Campveerse Toren.Volgens zijn dochter Pita
huurde hij onder bij juffrouw Edmée Broers (1876-
z955) een kunstschilderes uit Den Haag, die af en
toe in Veere verbleef en dit huis als tweede woning
gebruikte. Op een ongedateerde foto (rond 1920)
47 Zeeuws Tijdschrift 2005/3-4
