Schorren bij Veere, olieverf op doek 30 x 40 cm, particuliere collectie.
Oorlog en nasleep
Het leven van Dirk Koets en van vele anderen met
hem, is ten gevolge van de oorlog ingrijpend veran
derd. Al tijdens de mobilisatieperiode in 1939 kreeg
hij een beklemmend gevoel over zich. 33 Hij had aan
zijn eigen diensttijd geen goede herinneringen. Nu
zijn vrijheid weer in het geding kwam, kreeg hij last
van depressies en werd achterdochtig. Deze conditie
had nog een andere oorzaak. Het veelvuldig werken
met het giftige loodwit, een wit pigment dat toen nog
vaak in olieverfschilderijen gebruikt werd, veroorzaak
te bij sommige kunstschilders loodwitvergiftiging.
Dit veroorzaakte darmklachten en rusteloosheid. Al
bij al was het voor Dirk een verwarrende en moeilijke
periode die ook van zijn vrouw en dochter een zware
tol eiste. Hun leven zou er voor altijd door veranderd
worden.
De eerste oorlogsjaren waren merkwaardig genoeg
zo slecht nog niet. Zoals veel vrije kunstbeoefenaars
verkocht Koets goed. In die eerste jaren van de bezet
ting was er nog veel geld in omloop en was er weinig
anders te koop. In 1942 verordonneerden de Duitsers
dat alle beeldend kunstenaars lid moesten worden
van de zogenoemde Kultuurkamer, op straffe van
een beroeps- en tentoonstellingsverbod. Wat moest
je doen als kunstschilder in deze ongewisse tijden?
Koets ging evenals enkelen van zijn collega-kunst-
schilders advies vragen bij zijn vriend, de bekende
Veerse literator en dichter Martien Beversluis (1894-
1966). Veerenaren die het goed met Koets meenden,
59 Zeeuws Tijdschrift 2005/3-4
