PAND 25 MAAKTE DE TONGEN LOS Vegetarisch eten in Hu 1st (1983-1987) Familialen 12 I. I Aan het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw kende Hulst een levendige jongerencultuur. Brandpunt vormde het Houtenkwartier waar het Open Jongeren Centrum (OjC) optredens van grensverleggende musici organiseerde. In de discotheek De Schuur buiten de wallen klonken de tonen van Let's Get Physical en op het terras van het café Oud-Antwerpen aan de Beestenmarkt kon tot zonsondergang weggedroomd worden. Paulvan der Velde Henk Postma doet van deze leefwereld uitgebreid verslag in zijn artikel 'Hemel en Hel in Onderhuids Hulst' (ZT41 (1991) nr. 6). Daarin bespreekt hij de alternatieve eetcultuur niet. Hoe was het om in die tijd een vegetarisch eethuis op te zetten en uit te baten? Op het terrein van alternatieve voeding was er begin jaren tachtig in de gemeente Hulst de natuur voedingswinkel De Tingel in de Grote Bagijnestraat. Verder was er de Geitenkaasmakerij De Pint in St. Jansteen. Een grote dosis idealisme lag aan deze parti culiere initiatieven ten grondslag. Begin jaren tachtig heerste in Nederland grote werkloosheid. In Zeeland en vooral in Zeeuws- Vlaanderen lag de jeugdwerkloosheid rond de twintig procent. Tegen die achtergrond werden op landelijk en provinciaal niveau werkeloosheidsprojecten opge zet. Experimentele Arbeidsprojecten Het idee voor de oprichting van een vegetarisch res taurant werd geboren in oktober 1981 toen Marjan Inghels en Marianne Perdaen al enige tijd werkloos waren. Vanuit hun alternatieve levensfilosofie waarin gezond biologisch eten centraal stond, ontwikkelden 72 Zeeuws Tijdschrift 2005/3-4 ze het idee voor een vegetarisch restaurant annex cursuscentrum voor gezond koken. Het eethuis zou moeten uitgroeien tot een alternatief ontmoetings centrum. De vegetarische restaurants rezen in de grote steden als paddestoelen uit de grond en in heel Zeeland was er nog geen te vinden. Daar moest veran dering in komen. Ze vonden Thérèse Bruggeman en Andrea Zohlandt bereid hun plan te ondersteunen en gezamenlijk trokken ze verder op. Een naam voor de stichting die ze nodig hadden hun ideeën te concreti seren was snel gevonden: Klavertje Vier. De vrouwen spraken met Gemeenschapswerk Werk Hulst. Deze organisatie wees hen op de Experimentele Arbeidsprojecten Jeugdige Werklozen (EAJW) van het Ministerie van Sociale Zaken. Met de steun en bemiddeling van Bram Coomans, coör dinator van de Provinciale Stuurgroep Werkloosheid, werd de aanvraag voorbereid en begin 1982 naar het ministerie gezonden. De EAJW-regeling hield in dat een project voor maximaal vier jaar een loonkosten subsidie ter beschikking werd gesteld. In totaal werd voor vier jaar voor vier personen 122.000 gulden aangevraagd. In feite betrof het werk met behoud van uitkering.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2005 | | pagina 74