Figuur 1. Puinruimers voor het huis van Hendrik Jan Boer te Capelle. Foto uit besproken boek. relaas vrij abrupt ophoudt; over het leven na de februaridagen, over de evacuatie, over het nood woningendorp en het kerkje dat daar werd gebouwd (de eerste kerk op Capelle sinds de zeventiende eeuw!) horen we weinig meer. Van het dorpje is inderdaad weinig meer over. Maar - in tegenstelling tot wat Slager suggereert - het is niet helemaal verdwenen. Er staan weer plaats naamborden met de juiste naam en de buurtver eniging is heropgericht. A.J. Beenhakker Sandra van de Vijver, Hoe ver het water kwam: Watersnood. Dit is een boekje over de ellende die mensen in februari 1953 hebben meegemaakt bij Paal, dat even ten oosten van Walsoorden ligt. Daar is tijdens de rampnacht de zeedijk doorgebroken en zijn enkele mensen verdronken. Sandra van de Vijver heeft het drama verpakt in de vorm van een roman. Deze bestaat uit drie delen. Het eerste deel beschrijft hoe een familie door het water werd verrast en zich redde door naar de bovenverdieping te vluchten en later naar het dak. Een van de kinderen, Truusje genaamd, kwam daarbij om het leven. Het tweede deel gaat over de nasleep, waarbij diverse personen met een ramptrauma rondlopen. Een enkeling vertrouwt zijn verhaal aan een psychiater toe. Het derde deel van de roman speelt zich af tij dens de jaren negentig, waarbij de overstroming van delen van de provincie Limburg door de Maas weer alle oude wonden van 1953 openrijt. In de roman Hoe ver het water kwam zijn de namen van personen gefingeerd, maar het verhaal is wel gebaseerd op onderzoek naar feiten en meningen van mensen die de gevolgen van dijkdoorbraak in 1953 aan den lijve hebben ondervonden. A.M.J. de Kraker 36 Boekbesprekingen

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland | 2003 | | pagina 41