Renovatie, maar helaas kon nog niet alles mee worden genomen.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
Mevrouw Saman in haar nieuwe en vooral royale kamer in de Venkel.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
hellen om inwateren te voorkomen. Tegen
woordig is dat niet meer nodig omdat er
met spouwmuren wordt gewerkt. Toch wordt
het bij sommige restauraties wel gedaan
en dat geeft er wel een heel apart cachet
aan."
Historische waarde hebben de huizen op
zichzelf niet. Het is gewoon nieuwbouw. Er
is gewerkt met beton en alles wat de mo
derne bouwkunde te bieden heeft. Het is
dan ook niet de bedoeling er een soort
openluchtmuseum van te maken, maar om
een stuk leefbaarheid in de oude stad terug
te winnen, een plek waar het goed wonen
is tegen een betaalbare huur. Dat laatste
is een moeilijk punt. De bouwkosten liggen
hoog omdat het geen konfektiebouw is.
Er zijn in de Venkel geen twee huizen
hetzelfde. Er wordt wel met een paar vaste
grondpatronen gewerkt, maar ieder huis is
een variatie daarop. Niet achter elke gevel
Het lang verwachte moment is aangebroken,
de ramen kunnen gezeemd en de huizen
worden betrokken.
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
zit één huis. Er zijn verschillende huizen
met twee geveltjes, een bizonder aardige
oplossing om een behoorlijke eengezins
woning binnen het raam van de gegeven
mogelijkheden te bouwen. De huren zijn
jammer genoeg vrij pittig. Van 315,—
voor een enkele tot 435,— voor een dub
bele woning. En dat is dan nog dankzij
de forse rijkssubsidies die erin gestoken
zijn. De werkelijke kostprijs is in feite heel
wat hoger. Ook de tuinen vormen bij zo'n
rehabilitatie steeds een probleem. Achter
de huizen is er maar een minuskuul lapje
grond.
Dat neemt niet weg, dat er genoeg be
langstelling is. Rond Kerstmis zijn de eerste
bewoners erin getrokken en begin februari,
als het hele projekt wordt opgeleverd, zal
de rest wel spoedig volgen. De staatssekre-
taris van volkshuisvesting, J. L. N. Schaefer,
komt het op 10 februari officieel openen.
E)at wil niet zeggen dat de hele Venkel
dan al gerenoveerd is. Er wordt ook nog
vlijtig gewerkt aan een aantal pandjes die
geen onderdeel van het Beter wonen-projekt
zijn. Er zijn nog wat pakhuizen die aan
gepast moeten worden.
„Het hoeven niet allemaal per sé woon
huizen te worden," vindt de heer Zondag.
„Vroeger stonden er ook pakhuisjes tussen
de woningen in. Maar ze moeten toch in
elk geval opgeknapt worden." Het pakhuis
vlakbij de hoek van de Domusstraat, dat
vroeger een café is geweest, is door de
gemeente aangekocht en men hoopt er
iemand voor te vinden die er een woning
van wil maken.
Er zijn ook nog bewoners van de oude
garde in de straat. Die hebben al die be
drijvigheid wat wantrouwig aangekeken en
er ook wel het nodige ongemak van gehad.
Eén van de oude huisjes begon tijdens het
heiwerk zo te zakken en te scheuren, dat
men het met kunst- en vliegwerk overeind
moest houden. Allemaal dingen die het er
voor aannemer Boogert niet eenvoudiger
op maakten. De heer J. H. Bakker kan nog
weinig enthousiasme opbrengen voor de
veranderingen. Hij en zijn vrouw wonen al
27 jaar in hun gezellige, propere huisje.
Ondanks dat de straat geleidelijk leegliep,
heeft hij zich er altijd prima thuis gevoeld.
„Dit is altijd een werkmansbuurt geweest,"
zeg hij. Hij is bang dat de nieuwe bewoners
een heel ander stempel op de straat gaan
zetten. Helemaal ongelijk heeft hij daar
niet in. Alleen bij oudere Zierikzeeërs leeft
nog de gedachte dat een fatsoenlijk burger
niet in die buurt kan wonen, maar de jon
gere generatie is aan dit soort onderschei
dingen ontgroeid. Hoe het leefklimaat er
zal worden, is nog een open vraag. Dat
hangt helemaal van de nieuwkomers af.
Al met al heeft Zierikzee een unieke op
lossing gevonden voor de rehabilitatie van
een oude wijk. „In andere steden wordt zo'n
projekt wel eens een soort élitebuurt," vindt
de heer Zondag, „maar hier ligt een huis
binnen het bereik van velen." Er zijn wel
critici die wat smalend over de „Anton
Pieckstijl" van de gerenoveerde Venkel spre
ken. Misschien is hun karakteristiek wel
juist. De bouwmeesters hoeven daar niet
wakker van te liggen. Er zijn wel slechtere
stijlen denkbaar.
Anneke Tom.
17
