Het grootste: een wortelnoten kabinet uit de zeventiende eeuw.
LEG MERKEN EN KEUREN VAST.
Als men zijn kollektie oudheden op papier bijhoudt en zo nauwkeurig
mogelijk details moet beschrijven van de diverse stukken, dan hoort daar ook
bij het determineren van zeer spedfieke gegevens merken, keuren, jaar
tallen, e.d. die bijvoorbeeld op bepaalde edelmetalen zoals zilver en tin
voorkomen en ook op aardewerk.
Dergelijke gegevens zijn ook van belang als het gaat om een beschrijving
in een catalogus, of als er een certificaat moet worden afgegeven. Verder
verlangen verzekeringsmaatschappijen ook eer. zo goed mogelijke beschrijving
van de bijzonderheden van met name waardevolle stukken die zij in verzekering
nemen. Tot nu toe kon dat dan vaak fotografisch worden vastgelegd, maar
onlangs is er een methode bekend geworden, die wellicht nog effektiever is.
Bovendien is deze manier niet alleen eenvoudig, maar ook heel goedkoop en
kan worden uitgevoerd met middelen die iedereen in huis heeft.
Men gaat als volgt te werk. Het detail wordt goed stofvrij en schoongewreven,
waarna het bewuste onderscheidingsteken wordt zwart gemaakt met roet,
afkomstig van bv. een ontstoken kaars. Beplak het zwarte gedeelte met door
zichtig plakband: indien het een breder oppervlak betreft, plakt men meerdere
strookjes naast elkaar en vervolgens enkele reepjes er dwars over. Dan wrijft
men stevig over de bewuste piaats. verwijdert voorzichtig het kleefband en
plakt dat op een schoon vel wit papier. Zo verkrijgt men een haarzuivere
weergave van het beoogde detail, inclusief alle eigen kenmerken en nuances,
zoals lichte beschadigingen of slijtageverschijnselen, die vaak op foto's niet of
niet duidelijk zichtbaar worden.
Tenslotte heeft deze methode nog het voordeel dat men ook afdrukken kan
maken van merken die men niet kan fotgraferen, omdat ze aan de binnenzijde
van het voorwerp zitten. Een bijzonder simpel en doelmatig foefje dus, waar
je hooguit een paar zwarte vingers aan overhoudt!
Het kleinste voorwerp (het zijn er eigen
lijk twee) blijkt van Zeeuwse afkomst: twee
antieke zilveren Zeeuwse knoopjes, of knop
pen zoals we ze hier ook wel noemen, die
onderdeel uitmaken van het Zeeuws kos
tuum.
Het grootste is één van de kabinetten,
waarvan er meerdere in diverse stijlen en
houtsoorten in het pand te vinden zijn.
Het goedkoopste is een antiek glas dat
al voor om en de bij een tientje te ver
werven is.
Het kostbaarste is een waar pronkstuk:
een staande klok in wortelnoten kast, ge
maakt rond 1750 door Gerrit Bramer. Onder
de wijzerplaat bevindt zich een geschilderde
voorstelling van een buitentafereel en bo
venop de kast staan de bijbehorende fraaie
koperen ornamenten. Dit type klok wordt
een Amsterdammer genoemd.
Het zeldzaamste voorwerp is een marme
ren beeld dat „De Judaskus" heet. Het is
van Italiaanse afkomst, zeer gedetailleerd
uitgewerkt, dateert van rond 1700, is 1.15
hoog en staat op een eiken sokkel van
90 cm hoog.
Het oudste dat we bij Borsboom Antiek
tegenkwamen was een kogelpot uit de
twaalfde eeuw. Deze ronde, grijze aardewerk
opgraving moet als kookpot dienst hebben
gedaan. Mevrouw Borsboom voegt er la
chend aan toe. dat de leeftijd van het pand,
waar zich dit allemaal afspeelt, ook res
pectabel is ca. 300 jaar en bijna
zou zij dat willen uitroepen tot het oudste
voorwerp van de kollektie Borsboom!
Het merkwaardigste is een Spaans ge
brandschilderd glas-in-lood raam: 2.20 m
hoog en 1.00 m breed. De voorstelling is
ondertiteld Ecco Homo, hetgeen Zie De
Mens betekent. Het moet in het begin van
1700 gemaakt zijn en draagt een zware
houten lijst.
Het origineelste stuk in huis is een in
validewagen uit de vorige eeuw met ge-
capitoneerde zitting. Het geheel is nog in
bruikbare staat.
Een Zeeuws antiek voorwerp, of in ieder
geval een meubelstuk waarvan wordt aan
genomen dat het de Zeeuwse stijl draagt,
is het kruisvoet kabinet (zie ook Zeeuws
Antiek).
Tenslotte vragen we het echtpaar Bors
boom welk voorwerp hen het dierbaarste is.
Ze denken diep na en concluderen dat dat
bij hun thuis aan de muur hangt. „Dat
schilderij zouden we inderdaad niet graag
wegdoen, niet eens zozeer om de waarde,
als wel om de manier waarop de voorstel
ling ons aanspreekt. We hangen het niet
hier. omdat we het onterecht vinden zaken
te etaleren die niet te koop zijn. Er zijn
natuurlijk wel meer spullen hier in de zaak
waar we met moeite afscheid van zullen
nemen, als er zich een koper voor meldt.
Maar uiteindelijk vindt je het toch prettig
als het een goede bestemming krijgt, want
wij zijn immers maar een tussenstation.
De bedoeling is dat alles een vaste plek
krijgt in een eigen omgeving," besluiten
de heer en mevrouw Borsboom tevreden.
10
