Zoo min ooit rups of spin deez' bloemen uit zal zuigen Zoo min ooit hagelslag haar purperglansen dooft; Zoo weinig moge uw deugd voor wie haar aanvalt buigen. Zoo min zie ooit uw hart zijn reinheid zich ontroof Gelijk dit bloemenpaar welke andre bloemen sterven Den scherpgepunt en tands des tijds blijft wederstaan Entrots elk jaarsaisoenmag roemen op zijn' verwen Blijf Gij zóó vast in 't spoor der deugd en onschuld gaan Nu reeds vermoogt gij veel; dan zult gij meer vermogen Ja,eenmaal ('sHemels gunst boud' lang dat uur ver traagd!) Wanneer het waas des doods uw' schoonheid heeft omto gen. Lagche een hemel toe, die eeuwig bloemen draagt'. Zierikzee. 3. ÜEBMA1T.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuwsche Volks-Almanak / Nehalennia | 1836 | | pagina 183